შვიდი ძმა
ბირმული ზღაპარი
იყო ერთი ხელმწიფე, რომლისაც ყველას ეშინოდა. ბევრი
ქვეყანა ჰქონდა დაპყრობილი, ბევრი ხალხი იხდიდა ხარკს, მაგრამ მაინც უბედურად გრძნობდა
თავს: სამეფოს შუაგულში ერთი სახლი ეგულებოდა, სადაც ერთი გლეხი თავის შვიდ შვილთან
ერთად ცხოვრობდა. ეს ერთი ოჯახი არ ემორჩილებოდა ხელმწიფეს და მასაც, ამის გამო, მოსვენება
ჰქონდა დაკარგული.
 |
| "ძალა ერთობაშია" |
ბოლოს ხელმწიფემ ასი რჩეული მეომარი გააგზავნა:
-მამა-შვილები შეიპყარით და აქ მომგვარეთ, მათი სახლი
კი გადაწვითო, - მაგრამ ძმები ისეთი თავგანწირვით შეებრძოლნენ ხელმწიფის მეომრებს,
რომ ორმოცდაათი იქვე გააგორეს, ნახევარმა კი გაქცევით უშველა თავს.
განრისხებულმა ხელმწიფემ ახლა მშვილდოსნები გააგზავნა:
-ცეცხლოვანი ისრები დაუშინეთო!
გამოცვივდნენ ძმები, ისრებს ფარები დაუხვედრეს, ზოგი
უკუაქციეს და ზოგიც დაულეწეს ხელმწიფის მშვილდოსნებს, შემდეგ დაერივნენ და ამოხოცეს.
მთლად გადაირია მბრძანებელი. გამოსავალის ძებნა დაიწყო. მას ერთი ლამაზი, მაგრამ ვერაგი
ასული ჰყავდა.
ქალიშვილმა უთხრა:
-სანამ შვიდი ძმა ერთადაა, ვერაფრით დაიმორჩილებ, დააშორე
ერთმანეთს და იოლად დაამარცხებო.
-ას მეომარ სპილოს გადავაქელინებ მათ სამყოფელსო, -
მოიფიქრა გაბოროტებულმა მეფემ და ბრძანებაც გასცა.
შორიდან შემოესმათ მიწის გუგუნი მინდორში გასულ ძმებს,
მიხვდნენ, რაც
ელოდათ. შვიდივე
დაეძგერა ერთ უზარმაზარ ხეს, მოგლიჯეს და მეწინავე ათ სპილოს გზა გადაუხერგეს. დანარჩენებსაც
იგივე დამართეს, ასიდან მხოლოდ ერთი სპილო გადარჩა, გამძვინვარებული უკან შებრუნდა,
სასახლის ჭიშკარი შეანგრია და ხელმწიფე და მეფის ასული კინაღამ გადათელა.
-ხომ ხედავ, ვერ დაამარცხე ძმები, ახლა მე მაცალე ბედი
ვცადოო, - უთხრა ასულმა მამას.
-ოღონდ ეგენი დაამარცხე და რაც გინდა, ჰქენიო, - ნება
დართო მეფემ შვილს. მანაც გადაიცვა უბრალო კაბა და გლეხის სახლისაკენ გასწია. ხედავენ
ძმები მათ სახლს ულამაზესი ასული უახლოვდება, დაინახეს და შვიდივეს შეუყვარდა.
-მე ერთი ობოლი გოგო ვარ, არავინ მყავს ქვეყანაზეო,
- იცრუა ქალიშვილმა. ძმებმა შინ შეიყვანეს, რაც რამ საუკეთესო ჰქონდათ, შესთავაზეს,
მაგრამ სამეფო საჭმელს მიჩვეულ ქალს განა შეეძლო მათ სახლში რამე გაესინჯა? თანაც წუთი-წუთზე,
შეთანხმებით, ხელმწიფის ჯარს ელოდებოდა, ამიტომ ალაპარაკდა:
-მე საქმროს ვეძებ, მინდოდა რომელიმე თქვენგანს გავყოლოდი
ცოლად, მაგრამ სილამაზითა და ღონიერებით ერთმანეთზე უკეთესი ხართ და არ ვიცი, რომელი
აგირჩიოთო.
-მე გამომყევი, - იყვირა უფროსმა ძმამ, - მე ვარ ყველაზე
ღონიერიო.
-ყური არ უგდო, მე უფრო ღონიერი ვარო, - იყვირა მომდევნო
ძმამ.
-მოიცათ, შეხედეთ, მეფის ჯარი მოდის, ახლა შეგიძლიათ
დამიმტკიცოთ, თქვენგან რომელია უფრო მამაცი და ძლიერი, სათითაოდ გადით და შეებრძოლეთო,
- შესთავაზა ქალმა, - ვინც გაიმარჯვებს ცოლადაც მას გავყვებიო.
უფროსმა მყის დასტაცა ხმალს ხელი და იმედმოცემული გაუხტა
ჯარს.
-მოიცადეთ, თქვენც მოასწრებთ ტავის გამოჩენასო, - შეაჩერა
მისახმარებლად წამომდგარი ძმები მეფის ასულმა.
უფროსი ძმა ღონიერიც იყო და მამაციც, მაგრამ არავინ
ედგა გვერდში, შემორტყა ხელმწიფის ჯარი და ნაკუწ-ნაკუწ აქცია, იგივე ბედი ეწია მომდევნო
ძმასაც. შემდეგ მესამე გავიდა, მერე -მეოთხე, მეხუთე, მეექვსე და ბოლოს ნაბოლარაც რომ
მოკლეს, თავისუფლად შევიდნენ სახლში, შეკოჭეს მათი მამაც და იმ გამძვინვარებულ ხელმწიფეს
მიჰგვარეს.
ასეა ყველა საქმეში,
სადაც ერთობა და სიყვარულია, იქ გამარჯვებაცაა. დათითოკაცებას კი მწარე გაკვეთილად
აუცილებლად დამარცხება მოჰყვება ხოლმე.
