ერთ უღრან ტყეში ცხოვრობდა ციყვების ოჯახი, დედა ციყვი, მამა ციყვი და პატარა ციყვი მაქსი, დედა ციყვს გურული გენები ქონდა და ძალიან ფიცხი იყო, ძალიან უყვარდა პატარა მაქსიმე და ძალიან ზრუნავდა მასზე.
ერთხელ დედა ციყვთან სტუმრები მოვიდნენ, მისი მეგობრები, ძალიან მოენატრათ დედა ციყვი ის ხომ თვის მეგობრებში ყოველთვის გამოირჩეოდა, სილაღითა და მეგობრების სიყვარულით, მოართვეს სპეციალურად გამომცხვარი ნამცხვარი დედა ციყვა კი თვისი დედისგან ნასწავლი საფირმო რეცეპტით აჩმა გაუმზადა სტუმრებს.
სტუმრებს ძალიან მოეწონად ციყვების ოჯახში სტუმრობა, პატარა მაქსისთანაც ძაალიან ბევრი ითამაშეს, ამ სიხალისეში და თამასში დრო ისე გავიდა რომ მაქვსის ძლის დროც მოვიდა.
-მაქსი, აბა ხელპირი დაიბანე და დაიძინე, უკვე გვიანია შენი ძილსი დრო კარგახანია მოვიდაო, -თქვა დედა ციყვმა
-აუ ცოტახანი ვიქნები რაა დამერე დავიძინებ, ჯერ არ მეძინებაო- ატირდა პაატა მაქსი
-არა უკვე გვიანია-მკაცრად უპასუხა დედა ციყვმა
-აუ სულაც არ მიყვარს ძილი, თანაც ამ ფუღუროში არ მეძინება, სხვანარი ლოგინი მინდა... - ტირილ ტირილით გაემართა ლოგინისაკენ
მაქსის გვერდზე ოთახიდან სტუმრების ხმა ესმოდა და არ ეძინებოდა, ლოგინში ბორგავდა, და ფიქრობდა: ,, რა ცუდი ლოგინია ვერ ვიძინებ, აუცილებელია ასე ფუღუროში მეძინოს, სხვა ცხოველები რომ სხვანაირად იძინებენ არა, ხომ შეიძლება მეც სხვანაირი ლოგინიმქონდეს.... ვწევად რა ფანჯარაში ხეებსა და ავრსკვლავეს ვუყურებ.... მოდი წავალ და სხვა ცხოველებთან ერთდ დავიძინებ.. დედაზე მაინც გაბრაზებული ვარ.."
ეს თქვა პატარა ციყვა და წამოდგა ლოგინიდან და ჩუმად კარისკენ წავიდა ისე რომ დედა და მამა ციყვს არ დაენახა, ფუღუროდან გამოსულმა იქვე ტოტზე ბეღურები დაინახა და მივიდა ბეღურებთან...
-გამარჯობათ ბეღურებო, შეიძება თქვენთან ერთად დავიძინო, ჩემს ლოგინში ვერ ვიძინებ.
- კი როგორ არა მოდი და დაიძინე
-სად გძინავთ თქვენ? გაუკუვირდა მაქსიმე
- აი აქ.. ტოტზე, - უპასუხეს ჩიტებმა-
- არ წვებით,? ფეხზე დგეხართ?
- კი, ჩვენ ასე გვძინავს, ფეხზე დგომით, თუ ვიღლებიტ ცალფეხზე ვიძინებთ.
მაქსიმეს ძალიან გაუკვირდა, ასეთ რამეს არ მოელოდა
-არა მე ასე ვერ დავიძინებ.... წავალ და სხვაგან დავიძინებ
მაქსიმე წამოვიდა ქვევით და როგორც კი ხიდან მიწაზე დახტა დაიანხა თხუნელა,
-თხუნელა შეიძლება შენტან ერთდ დავიძინო,-იკითხა მაქსიმ
-გამარგჯობა მაქსი, კი როგორ არ შეიძება... წამოდი ჩემს სოროში შევიდეთ.
მაქსიმე და თხუნელა შევიდნენ თხინელას სოროში.... იაირეს იარეს, ძალიან ბევრი აირეს.. უკვე სოროში სინათლეც კი ა რ ჩანდა, ისე ბნელოდა რომ მაქვსიმე ვერაფერს ხედავდა და შეშინდა....
-კიდევ ბევრი უნდა ვიაროთ? უკვე ვეაფერს ვხედავ
-კი ბევრი უნდ ა ვიაროთ... დ ა დართ გინდა რამე რომ ჩანდეს.. შენ ხომ დაძინებას აპირებ-გაუკვირდა თხუნელას
-არა მე უკვე ვერაფერს ვხედავ და ლოგინამდეც ვერ მივალ... თან რომ დავიძინო, რომ გავიღვიძებ როგორ გავიგო დღე არის თუისევ ღამე?
- როცა გაგეღვიძება მაშინ გადი გარეთ, რა მნიშვნელობა აქვს დღეა თუ ღამე? ჩვენ მაინც ვერ ვარჩევთ დღეს და ღამეს და სულაც არ გვიშლის ეგ ძილში
-არა მე ასე ვერ დავიძინებ- ჯობია წავიდე და სხვაგან ვეძებო დასაძინებელი-უპასუხა გაკვირვებულმა მაქსიმემ
-კარგი როგორც გინდა.-უპასუხა თხუნელამ- ამ გზას გაყევი უკან და გარეთ გახვალ...
მაქსიმეს ერთი სული ჰქონდა აგრეთ როდის გავიდოდა, რომ რომ ცა დ აავრსკვლავეი ენახა...
როგორც ჯი გარეთ გავიდა მაშინვე თავზე ღამურებმა გადაუფრინეს.
-ღამურებო ღამურებო... ერთი წუთი მოიცადეთ-გაეკიდა მაქსიმე ღამურებს
-შეიძლება ქტვენთნ ერთად დავიძინო
-კი როგორ არ შეიძლება... ჩვენ გამოქვაბულში გვძინავს, წამოხვალ ჩვენტნ ერთდ
-გამოქვაბულიდან ცა ხომ ჩანს, თუ იქაც სიბნელეა
-ცა ჩანს-უპასუხა ღამურამ- მაგრამ გამოქვაბულში სიბნელეა, ჩვენ სიბნელეში გვძინავს
მაქსიმეს ძალაინ გაუხარდა... უი რა კაია მაშინ წამოვალ თვენნ ერთადო. და გაყვა ღამურებს... ღამურებმა მაქსიმე გამოქვაბულში შეიყვანეს
-აქ სად გძინავთ?-იკითხა მაქსიმ
-აი ასე ჭერზე ვეკიდებით და ვიძინებთ-უპასუხეს ღამურებმა
-კი მარა ასე როგორ იძინებთ? თვი ა რ გტკივათ?
-თავი რატომ უნდა გტკიოდეს ძილის დროს? აბა შენ როგორ გძინავს?-გაუკვირდა ღამურას
-მე ლოგინში ვიძინებ ფუღუროში, დაწოლილი
-მერე რომ წევხარ გვერდები ა რ გტკივა დილას?-იკითხა ღამურამ
-არა არ მტკივა- თქვამაქსიმ
-მე ესე დაკიდებული ვერ დავიძინებ... წავალ და სხვაგან დავიძინებ..ა სე ჯობია. -დაემშვიდობა მაქსიმე ღამურებს, მადლობაც გადაუხადა გამოქვაბულიდან გამოვიდა.
გამოქვაბულიდან გამოსული მივიდა ტბასთან... ტბაში დაიანხა თვზები.. და თვზებს კითხა
-თევზებო თევზებო, შეიძლება თქვენთნ ერთად დავიძინო... ჩემს ფუღუროში ძილი არ მინდაო...
-კი როგორ არ შეიძება... ჩამოდი ტბაში, მაგრამ ჩვენ თიტქმისა რ გვძინასვ.. ასე უმოძრაოდ ვჩრდებიტე რთ ადგილასო-უპასუხეს თვზებმა
-თქვენ რაა ტბაში გძინავთ?-გაუკვირდა მაქსიმეს-მერე არ სველდებით?, ხმელეტზე რატო არ ამოდიხართ?
-ხმელეთზე ვერ ამოვდივართ, მანდ ვერ ვსუნთქვათ და არ შეგვიძლია... ჩვენ სულ წყალში ვართ.
-კი მაგრამ რომდასველდებით, მერე რომ გაცივდეთ არ გეშინიათ?
-არა ჩვენ წყალში არ ვცივდებით
-არა მე ამნდ ვერ დავიძინებ-უპასუხა ამქსიმემ, ისევ ჩემს დედიკოსთან ძილი მირჩვნია...
წამოვიდა მაქსიმე გახარებული, მიხვდა რომ ყველაზე ტკბილი ძილი დედიკოსთნ და მამიკოსთნ ერთდ იყო, მათ საკუთარ ფუღუროში.
No comments:
Post a Comment