იყო პერიოდი როდესაც ე.წ. კანონიერი ქურდების ინსტიტუტმა საქართველოში ფეხი საფუძვლიანად მოიკიდა. მათი კლანის წევრები იყვნენ ყველგან და აკონტროლებდნენ ყველაფერს. „დაიჯესტი“ მოგიყვებათ, როგორ შეიქმნა და შეიცვალა ე.წ. კანონიერტი ქურდების დაუწერელი კანონები.
როდის შეიქმნა „კანონიერი ქურდების“ ინსტიტუტი და რამ შეუწყო ამას ხელი?
ე.წ. „კანონიერი ქურდების“ ინსტიტუტი XX საუკუნის 20-იან წლებში შეიქმნა. მენშევიკებსა და ბოლშევიკებს შორის, ჭიდილის დროსა და სამოქალაქო ომის პერიოდში, ე.წ. ლაგერებში უამრავი ადამიანი გაუშვეს. ციხეში შიდა დაჯგუფებები გაჩნდა და ქურდების დინასტია ჩამოყალიბდა. ისინი კატეგორიულად ეწინააღმდეგებოდნენ ხელისუფლებას - უარყოფდნენ პასპორტს, არ იღებდნენ ხელისუფლების იდეოლოგიას, უარს ამბობდნენ ციხის ადმინისტრაციასთან თანამშრომლობაზე და უგულებელყოფდნენ სახელმწიფო კანონებს...
მათ საკუთარი დაუწერელი კანონები შექმნეს: ქურდმა ქურდს ნებისმიერ კონფლიქტში მხარი უნდა დაუჭიროს, ქურდს არა აქვს უფლება, ჰქონდეს ოჯახი, ქონება და ა.შ. ქურდი არჩევს საქმეებს და ქურდულ შემოსავალს სხვა პატიმრებსაც უნაწილებს, ანუ ქურდი იმ პერიოდში გახდა „რაინდი“, რომელიც მდიდარს ართმევდა და დაჩაგრულს აძლევდა. „კანონიერი ქურდი“ ითვალისწინებს, რომ ამ ტრადიციების მიმდევარი უნდა იცავდეს გარკვეულ ადათ-წესებსა და პრინციპებს.
ასეთი იყო წესი ქურდებს თავიანთი კანონებით უნდა ეცხოვრათ. მათი მთავარი „კონსტიტუცია“ „დუმილის კანონს“, ეფუძნებოდა - ქურდებს არ ჰქონდათ უფლება, გაეცათ ინფორმაცია. ამ კანონებმა ორგანიზებული დანაშაულებრივი საზოგადოება ჩამოაყალიბა.
მათი მეორე მისია იყო, „ლაგერში“, ციხეში თუ გარეთ, ქურდული საზოგადოების გაკონტროლება და მართვა.
სტალინის რეჟიმის დროს მკაცრი კანონმდებლობა იყო და მილიონობით ადამიანი დახვრიტეს, მაგრამ „კანონიერ ქურდებს“ მაინც ჰქონდათ თავიანთი არაფორმალური ორგანიზაცია.
რატომ მოიკიდა ფეხი ამ ინსტიტუციამ ყველაზე კარგად საქართველოში?
სტალინს საბჭოთა კავშირში უზარმაზარი ავტორიტეტი ჰქონდა და მისი ეთნიკური წარმოშობის გამორუსეთში ქართველები ავტორიტეტით სარგებლობდნენ. სტატისტიკის მიხედვით, 50-იანებში ქართველი კრიმინალური ავტორიტეტების რიცხვი სხვა ეროვნების ავტორიტეტებს 80%-ით აღემატებოდა.
ქართველების მეორე უპირატესობა ისიც იყო, რომ ამ სფეროში მუდმივად ლიდერები იყვნენ. დღესაც მთელ მსოფლიოში ქურდული სამყაროს ყველაზე ავტორიტეტული ნათლიები საქართველოდან არიან.
საბჭოეთის ნგრევის შემდეგ ჩეჩნური დაჯგუფებები გამოჩნდნენ, მაგრამ ისინი „კანონიერი ქურდები“ კი არა, უფრო ყაჩაღები და გამტაცებლები იყვნენ.
რა სხვაობაა თანამედროვე ქურდსა და ძველი ყაიდის ქურდს შორის?
თანამედროვე ქურდული საზოგადოება რადიკალურად განსხვავდება ძველისგან. დღეს ქურდები მაფიოზური ტიპის კრიმინალები არიან:
- აქვთ სიმდიდრე,
- აქვთ ლეგალურ ბიზნესში წილები,
- აღარ თვლიან აუცილებლად კრიმინალურ ბიოგრაფიასა და სპეციფიკურ ატრიბუტიკას...
დღეს საქართველოში „კანონიერი ქურდის“ ინსტიტუტი სახელმწიფოს ვერ დაანგრევს. ქართველი ქურდები, ძირითადად, უცხოეთში არიან. ქურდების ცხოვრება იოლი არ არის . ზოგი უდროოდ კვდება, ბევრი ნარკოტიკის მომხმარებელია. ვინც 50-60 წელს გადასცდა, „ქურდულ პენსიაზეა“ გასული და საქმეებში აღარ ერევა.
⚪აგრეთვე დაგაინტერესებთ:
პირველები ხართ, ვისაც ამ ამბავს ვუყვები - მზია მაღლაკელიძემ უცხოპლანეტელი ნახა
მე რომ საქართველოში გავზრდილიყავი, სულიერად ღარიბი ვიქნებოდი - გაიცანით გამსახურდიების შთამომავალი
მასალა მოზადებულია გიორგი ღლონტის ავტორობით გამოცემული მონოგრაფიის „კანონიერი ქურდები საქართველოში“-ს მიხედვით.
