ნაწილი V – ლანა

რაღაცნაირი მოვიდა სახლში, ეს ჩემი ოხერი ქმარი. ფული არ მოუტანია, სამდღიანი სამუშაო გამომიჩნდა და ბოლოს გადამიხდიანო, ასე მითხრა. კაი ხასიათზე იყო, იმ საღამოების დათუნას არ გავდა, მისავათებული რომ მოდის ხოლმე, გაჭუჭყიანებული და ლანძღვა-გინებით იშორებს საღებავს აბაზანაში და ლანძღვა-გინების რიხიც აღარ აქვს მაინცდამაინც შერჩენილი და ჩუმად ბურტყუნებს რაღაცეებს. არც ბავშვთან თამაშის თავი აქვს და ლამის უხეშად რომ იშორებს სოფოს თავიდან და ვეღარ ამჩნევს, ბავშვი ჩუმად რომ ჯდება ხოლმე ტახტის კუთხეში და დიდი თვალებით უყურებს მამამისს. შემოვიდა, ეგრევე ხელში აიტაცა სოფუნა და გადაირია ბავშვი სიხარულით, იჭყლოპინეს დიდხანს ერთად, რამდენი ხანია ეს ხმები არ მომისმენია, რა სიხარული ყოფილა. დასვა მერე და მომიბრუნდა და ისე ჩამიკრა გულში, ისე მომჭყლიტა, ჩემი ყველა ნეკნი ერთად ვიგრძენი მის ტორებში, როგორ მიყვარს ეს საძაგელი ესა. ის ბუზღუნა დათუნაც მიყვარს, დაღლილი თვალებით რომ შემომხედავს ხოლმე და თავს დამნაშავედ გრძნობს, ჩემი მოფერების ტრაკი რომ აღარ აქვს და დღევანდელზე სულ გავგიჟდი, ჩვენი პირველი ხანები გამახსენდა, ჰაერში რომ მაბურთავებდა, თითქოს 5 კილოზე მეტი არ ვყოფილიყავი. იქნებ მალე დავაძინოთ ბავშვიო, ჩამჩურჩულა და ენა ისე ამომისვა ყურში, კინაღამ იქვე გავათავე. სექსი არ გვაკლდა, მაგრამ ასეთი ანთებული მოსულიყოს, არ მახსოვს დიდი ხანია და რას ვიზამდი აბა, დავფაცურდი, სოფუნას ბევრი ვეთამაშე, ვაჭამე გემრიელად და ვეცადე, მალე დაეძინა, გამოვუკეტე კარი და აბაზანაში დამხვდა ეს, იბანდა ღიღინ-ღიღინით. როგორც ყოველთვის, პირსახოცის მიტანა დაავიწყდა და რომ დამიძახა და მივუტანე, ტანსაცმლიანად შემითრია წყლის ქვეშ, არანორმალურმა, არადა ახალგარეცხილი სპორტულები მეცვა, მეორე წყვილი გასარეცხად ყრია, კიდევ კაი ზაფხულია, რამე სხვას ჩამოვიცვამ ხვალ. მარა ღირდა რა, რა ხანია ასე არ მდომებია და ასე გემრიელად არ მოვუტყნივარ ამ ჩემს კაცს. ხო დამასველა ჯერ ტანსაცმლიანად, ზედ მასხამდა შხაპის ყურმილით წყალს, ნელნელა და მერე დაამაგრა ზევით, შარვალი გამხადა და შემორგო თავი ჩემს მუტელში და ისე მომიწუწნა, კინაღამ დავიხრჩვი კვნესისას პირში ჩასული წყლისგან, თან მლოკავდა და თან ორივე თითს მთხრიდა და ერთი გათავება იქვე გავათავე, გემო ვერ გავაგებინე, წყალი დაგვდიოდა ზედ და მერე წამოდგა, წყლიდან გამომიყვანა, ნიჟარაზე შემომსვა და ისე ღრმად შემიდო, ტუჩები აღარ შემრჩა კივილის შეკავებისგან, დამალურჯა, ხელს ისე მიჭერდა ძუძუებზე, ჩემი უხეში და ჩემი ტკბილი კაცი, როგორ მიყვარს, ნეტა იცოდეს. არ გავათავებინე შიგნით მაინც, არ მინდა, არ შემიძლია მთელი თვე ვინერვიულო მერე, სოფუნას ძლივს ვუვლით და რა დროს მეორე ბავშვია.

ნაწილი III – ლიკუნა

წავედი მარკეტში. უფ როგორ ცხელა და როგორ მეზარება, მაგრამ ნანუკას ტაჯიკურს დავპირდი და რა პონტში არ გავუკეთო. ეს გოგო რომ არ მყავდეს, რა მეშველებოდა. ჩემს ნიკუსის ვინ მოუვლიდა, მე როცა ტრაკს ვიტყნავდი, რომ მისი სწავლის ფული მეშოვა. მიყვარს ეს გოგო, მარა თან რაღაც მჭირს რა. არ ვიცი, როგორ ავხსნა. აის მწვანე სარაფანი რომ მოვისინჯეთ ორივემ, მე არ მომიხდა, ფუფალას დავემგვანე და ამან რომ გადაიცვა და დახატულივით იყო, აი მანდ დამენძრა, მერე რომ აიძრო გასახდელში და ფარდის კიდე კარგად არ იყო ჩამოფარებული და ნელნელა აიწია ეს სარაფანი და გამჭვირვალე თეთრი ტრუსიკის ზევით ნელნელა გამოუჩნდა ჭიპი და ნეკნები, ამ ჩათლაშკას, ჭამას რომ არ იკლებს და მაინც ეტყობა ნეკნები და ძუძუებზე რომ აიწია, აი იქ მოვიშალე მთლიანად, მომინდა შევვარდნილიყავი გასახდელში და ის ძუძუები მომესრისა და ფარდა ჩამომეფარებინა და ტრუსიკი გადამეწია და შემეყო ხელი მის მუტელში, ოდნავ თმები რომ უჩანს ტრუსიკიდან, ნახევრად რომ იპარსავს და ნახევრად მოზრდილი რომ აქვს, ფუჩუს ირგვლივ, აი იქ მომინდა ხელის შეცურება, ჯერ ერთი თითის და მერე მეორესი და ორივესი ერთად, რომ ამეყვირებინა სიამოვნებისგან, ეს ჩემი საყვარელი გოგო. როგორ ვუთხრა ეს ყველაფერი, რასაც მასზე ვფიქრობ ღამღამობით და ხანდახან არც ისე ღამღამობით? არ ვიცი, მიშველე რამე ღმერთო.

ნაწილი II – ნანუკა

ოჰ, მობრძანდა ბიჭი. ისე შემოიზლაზნა ოთახში, თითქოს არაფერი აინტერესებს ამქვეყნად. იმდენი შენ რა გითხარი, შე პატარა ნაბიჭვარო. ხო ვიცი, პირველს რასაც შეხედავ, ჩემი ძუძუები იქნება, კი, ჩემი საყვარელი თეთრი მაისური მაცვია და ლიფის კონტურები მეტყობა ზედ, ეგრე უნდა მეცვას ხოლმე, სულ ბოლომდე რომ გადამერიო და ბოლოს და ბოლოს, გააკეთო რაც ასე გინდა და ვაჰ, მეც როგორ მინდა, ხელი მოგკიდო ყლეზე, აი იმაზე, ხშირად რომ შემინიშნავს, როგორ გებურცება შენს სპორტულ შარვალში, ვარჯიშიდან მოსულს რომ არ გაქვს გამოცვლილი და უხერხულად რომ დგები ხოლმე და გაიძურწები ოთახიდან. ხო ვიცი, სადაც მიდიხარ, ვითომ უნდა გადაივლო, ისე სად შეგიძლია ნავარჯიშებზე, არადა ხო ვიცი, დარბაზიდან გამოსული ეგრევე შხაპში შევარდი, ჩემი გაზრდილი ხარ, ეგ აღარ ვიცი, რომ არ შეგიძლია ოფლში გახვითქული გამოხვიდე ქუჩაში. წადი ახლა, შევარდი აბაზანაში და დაანძრიე წყლის ქვეშ, გაასხი შორს და შეურიე შენი თესლი წყლის ნაკადს და ჩამორეცხე ოღონდ მერე კედლიდან, თორე ლიკამ რომ რამე შენიშნოს, ტეხავს 😉 რატოა ეს ჩემი დაქალი ასეთი შტერი, მეც არ ვიცი რა. რატო ჰგონია, რომ ვარჯიშის და კუნთების დაბერვის მეტი არაფერი გაინტერესებს. მიდი, შედი შხაპში. ამ საღამოს ლიკუნა საყიდლებზე წასვლას აპირებს, რაღაც ტაჯიკური ფლავის გაკეთება უნდა და ათასი რამის ყიდვა ჭირდება. მეთქი სიცხეა, მეზარება წამოყოლა და დაგელოდები სახლში თქო, და კაიო, დედაშენმა.