მეორე მსოფლიო ომის დაწყებისთანავე ბულგარეთის სამეფოს მთავრობამ ბოგდან ფილოვის მეთაურობით გამოაცხადა ნეიტრალიტეტის პოზიცია, გადაწყვეტილი იყო დაეცვა იგი ომის დასრულებამდე, მაგრამ იმედოვნებდა უსისხლო ტერიტორიულ მიღწევებს, განსაკუთრებით იმ ქვეყნებში, სადაც მნიშვნელოვანი იყო. მეზობელი ქვეყნების მიერ ოკუპირებული ბულგარეთის მოსახლეობა მეორე ბალკანეთის ომისა და პირველი მსოფლიო ომის შემდეგ.მაგრამ ცხადი იყო, რომ ბულგარეთის ცენტრალური გეოპოლიტიკური პოზიცია ბალკანეთში აუცილებლად გამოიწვევდა ძლიერ გარე ზეწოლას მეორე მსოფლიო ომის ორივე მხარის მხრიდან.^[47] თურქეთს ჰქონდა დადებული თავდაუსხმელობის პაქტი ბულგარეთთან.^[48]ბულგარეთმა 1940 წლის 7 სექტემბერს კრაიოვას ხელშეკრულებით, 1940 წლის 7 სექტემბერს, კრაიოვას ხელშეკრულებით, სამხრეთ დობრუჯას აღდგენის შესახებ მოლაპარაკება მოახერხა, რამაც გააძლიერა ბულგარეთის იმედები ტერიტორიული პრობლემების გადაჭრაზე ომში პირდაპირი ჩართვის გარეშე.თუმცა, ბულგარეთი იძულებული გახდა შეერთებოდა ღერძის ძალებს 1941 წელს, როდესაც გერმანიის ჯარები, რომლებიც რუმინეთიდან საბერძნეთში შესაჭრელად ემზადებოდნენ, მიაღწიეს ბულგარეთის საზღვრებს და მოითხოვეს ბულგარეთის ტერიტორიაზე გავლის ნებართვა.პირდაპირი სამხედრო დაპირისპირებით იმუქრებოდა, ცარ ბორის III-ს სხვა გზა არ ჰქონდა გარდა იმისა, რომ შეუერთდებოდა ფაშისტურ ბლოკს, რომელიც ოფიციალურად გამოცხადდა 1941 წლის 1 მარტს. პოპულარული ოპოზიცია ნაკლებად იყო, რადგან საბჭოთა კავშირი დადებული იყო არააგრესიის პაქტში გერმანიასთან .^[49] თუმცა მეფემ უარი თქვა ბულგარელი ებრაელების ნაცისტებისთვის გადაცემაზე, რამაც 50 000 სიცოცხლე გადაარჩინა.^[50]ბულგარეთის ჯარები მიდიოდნენ გამარჯვების აღლუმზე სოფიაში, მეორე მსოფლიო ომის დასრულების აღსანიშნავად, 1945 წ.ბულგარეთი არ შეუერთდა გერმანიის შეჭრას საბჭოთა კავშირში, რომელიც დაიწყო 1941 წლის 22 ივნისს და არც ომი გამოუცხადა საბჭოთა კავშირს.თუმცა, მიუხედავად ორივე მხარის მიერ ომის ოფიციალური გამოცხადების არარსებობისა, ბულგარეთის საზღვაო ფლოტი ჩაერთო არაერთ შეტაკებაში საბჭოთა შავი ზღვის ფლოტთან, რომელიც თავს დაესხა ბულგარეთის გემებს.გარდა ამისა, ბალკანეთში გარნიზონირებული ბულგარეთის შეიარაღებული ძალები ებრძოდნენ წინააღმდეგობის სხვადასხვა ჯგუფებს.ბულგარეთის მთავრობა აიძულა გერმანიამ გამოეცხადებინა სიმბოლური ომი გაერთიანებულ სამეფოსა და შეერთებულ შტატებს 1941 წლის 13 დეკემბერს, რის შედეგადაც მოკავშირეთა თვითმფრინავების მიერ სოფია და ბულგარეთის სხვა ქალაქები დაბომბეს.1944 წლის 23 აგვისტოს რუმინეთმა დატოვა ღერძის ძალები და ომი გამოუცხადა გერმანიას და საბჭოთა ძალებს უფლება მისცა გადაეკვეთათ მისი ტერიტორია ბულგარეთში მისასვლელად.1944 წლის 5 სექტემბერს საბჭოთა კავშირმა ომი გამოუცხადა ბულგარეთს და შეიჭრა.სამ დღეში საბჭოელებმა დაიკავეს ბულგარეთის ჩრდილო-აღმოსავლეთი ნაწილი, საპორტო ქალაქები ვარნა და ბურგასი.ამასობაში 5 სექტემბერს ბულგარეთმა ომი გამოუცხადა ნაცისტურ გერმანიას.ბულგარეთის არმიას დაევალა წინააღმდეგობის გაწევა.^[51]1944 წლის 9 სექტემბერს გადატრიალების შედეგად დაემხო პრემიერ მინისტრის კონსტანტინე მურავიევის მთავრობა და შეიცვალა სამშობლოს ფრონტის მთავრობა, რომელსაც ხელმძღვანელობდა კიმონ გეორგიევი.1944 წლის 16 სექტემბერს საბჭოთა წითელი არმია შევიდა სოფიაში.^[51] ბულგარეთის არმიამ რამდენიმე გამარჯვება მოიპოვა მე-7 SS მოხალისეთა სამთო დივიზიის პრინც ევგენის (ნიშში), 22-ე ქვეითი დივიზიის (სტრუმიცაში) და სხვა გერმანული ძალების წინააღმდეგ კოსოვოში და სტრაცინში ოპერაციების დროს.^[52]