მუსიკა თითოეული ერისა და მათი კულტურის განუყოფელი, მნიშვნელოვანი ნაწილია. მუსიკის ისორიის საწყისად, სეგვიძლია დროის ის მომენტი ჩავთვალოთ, როდესაც ადამიანმა პირველი საკრავი შექმნა. მუსიკალური ისტორია კი ჩინეთში ინის ეპოქიდან ირებს სათავეს, ამ დროისთვის ცნობილი იყო ოცამდე სახეობა, თუმცა მუსიკალური ამაღლებსი პერიოდად ჭოუს დინასტიის პერიოდი ითვლება. დრეს შემორჩენილი საკრავები სწორედ ამ ეპოქას განეკუთვნება,
ჩინური საკრავების მრავალფეროვნება გაოცებას იწვევს თითოეულ ადამიანში. ჩინეთის ხანგრძლივი ისტორიის მანძილზე იმდენად ბევრი ინსტრუმენტი შემქნა, რომ საჭირო გახდა მათი დაჯგუფება. დრეისთვის არსებული სისტემის მიხედვით არსებობს 600 გასნხვავებული სახეობის უნიკალური ინსტრუმენტი, როიმელიც 4 კატეგორიად იყოფა: ჩასაბერი, ხემიანი, სიმიანი და დასდარტყამი.
ყველა ნაციას ჩინეთი საკუთარი ეროვნული დასარტყამი ინტრუმენტი გააჩნია, ასაეთია უიღურების მცირე დოლი, მანჯურიული და პაის ხალხის პაიძიაო(8 კუთხიანი დოლი), სპილოს ძვლისგან დამზადებული ტაის ხალხის დოლი, ასევე ტებეტური და კორეული დასარტყამი ინსტრუმენტი.
საინტერესოა საკრავი ინცინი, ეს არის სიმებიანი დასარტყამი საკრავი. სადაც დასაკრავად პატარა ჩაქუჩები გამოიყენება. ის ჩინეთი, ალბათ, აბრეშუმის გზის მეშვეობით შევიდა, საკრავი ხისგან არის ის დამზადებუყლი და ჩარჩოს პეპლის ფორმა აქვს, ბგერა კი სუფტა და სახალისო, მას ძირიტადად დრესასწაულების დროს იყენებდნენ.
პოპულალური იყო ზურნა, რომელიც ჩინეთში არაბეთიდან შევიდა. აქ გავრცელა ფელიტაც, მის გასაკეტებლად იყენებდნენ ბამბუკს. ამგვარ ინსტრუმენტს 6 ტონის გასარცევი ნახვრეტი ჰქონდა. მას ჩინელები ჰენჩიუს უწოდებნენ . ჩასაბერ ინსტრუმენტებს იყენებდნენ მასშტაბური ცერემონიების დროს, ყველაქზე ცნობილი კომპოზიცია იყო "ფენიქსი, რომელსაც 1000 მორჩილი ჩიტი ჰყავდა."