ჩემი ახალი რუბრიკის პირველი სტუმარი კოლუმბიელი  მწერალი გაბრიელ გარსია მარკესი იქნება. მარკესს გაბრიელი მამამისის მსგავსად დაარქვეს.

“ჯერ სულ პატარა ვიყავი, როცა მშობლებმა პაპისა და ბებიის კმაყოფაზე დამტოვესს” – თავის ბავშობას   მწერალი ასე იხსენებს.

მარკესი მრავალოთახიან სოფულ სახლში ცხოვრობდა, სადაც უფრო მეტი მოჩვენება ცხოვრობდა, ვიცდრე ცოცხალი ადამიანი. საღამოობით ბებია ზღაპრებსა და ჯადოსნურ ისტორიებს უყვებოდა. პაპას კი ხან ცირკსი დაჰყავდა, ხან კიდევ კინოში. ამასთან სამოქალაქო ომის ამბებს უყვებოდა.

13-14 წლის ასაკში დედაქალაქი სტიპენდიის მისარებად გაემგზავრა, რათა სწავლა კოლეჯში გაეგრძელებინა. სტიპენდია მოიოპოვა და კოლეჯიც დაამთავრდა. შემდეგ დედაქალაქის  უნივერსიტეტის იურიდიულ ფაკულტეტეზე ჩაირიცხა.

1950 წელს მწერალმა ჟურნალისტობა დაიწყო. 1955 წელს როგორც ” ელ ესპექტადორის” კორესპონდენტი, ჟენევასი, შემდეგ კი პარიში ჩავიდა. პარიზში მოგვიანებით გაიგო, რომ  ” ელ ესპექტადორის” დაიხურა. ამ ამბის გაგების შემდეგ მარკესსმა შვებით ამოისუნთქა, თითქოს გათავისუფლდა.

იმ დროისთვის მწერალი „პოლკოვნიკს არავინ ელოდებაზე” მუშაობდა, რომელსაც საფუძვლად ნამდვილი ამბავი გაეგო. წერის პერიოდს მწერალი ასე იხსნებეს:

” როცა სადილობის დრო მოაწევდა, ჩემი კარადიდან ერთ-რ ასიგნაციას ვიღებდი, მივდიოდი დასანაყრებლად, სფრაფად ვჭამდი და ისევ სამუშაოს ვუბრუნდებოდი. ერთხელ უჯრაში ხელი მოვაფათურე და დავრწმუნდი, რომ შიგ არაფერი იყო. სხვა გზა არ მქონდა დახმარებისთვის მეგობრებისთვის უნდა მიმემართა. ყოველ დილით მერვე სართულიდან ძირს ჩავდიოდი საფოსტო ყუთის სანახავად, მაგრამ მუდამ ცარიელი მხვდებოდა. რა მექნა, ისევ ზევით ავდიოდი და კიდევ ერთ სტრიქონს ვუმატებდი ჩემს რომანს. თანდათან ვრწმუნდებოდი, რომ ჩემს თხოვნას არავინ გამოეხმაურებოდა. “

ასე აღმოჩდა მწერალი სასტუმროს გაყინულ სხვენში, სადაც რომანი დაასრულა კიდდეც.  მხოლოდ რომანის შემდეგ შეძლო სასტურმოს მთელი წლის ვალის გადახდა.

მწერალი 1958 წელს მერსედესზე დაქორწინდა. წყვილს ორი შვილი შეეძინა. მწერალს დიდება რომანმა „მარტოობის ასი წელიწადმა” მოუტანა. თუმცა არა ერთბაშად. რომანს 1965 წელს დაწერა.

„ძალიან ძნელი დრო იყო. ჩვენ უსახკაროდ ვიყავით, მაგრამ სამაგიეროდ ტრაქტორივით ვმუშაობდი. მივხვდი, რომ საქმე კარგად მიდიოდა და მერსედესს ვუთხარი: ” ყველა დანარცენი საქმე შენ უნდა ითავო”. მთელი წელი გარეთ გამოუსვლელად ვიჯექი”  -იხსნებს მწერალი

თავდაპირველად არგენტინის გამომცემლობაში რომანის ერთი ნაწილი გაგზავნა, რადგან ფული არ ეყოთ. მეორე ნაწილის გასაგზავნათ სახლიდან ფასიანი ნივთები გაყიდეს. რომანმა მწერალს საერთაშორისო აღიარება მოუტანა.

შემდეგ იყო: -პატრიარქის შემოდგომა, გამოცხადებული სიკვდილის ქრონიკა, დიყვარული ჟამიანობის დროს და ა.შ. მას დაწერილი აქვს რომანები, მოთხრობები, ნოველები. მიიღო ნობელის პერია ლიტერატურის დარგში. 2002 წელს მან მემუარების დაგეგმილი ტრილოგიის პირველი ნაწილი  – “იცხოვრო რათა მოჰყვე” გამოუშვა.

მწერალი 2014 წლის 17 აპრილს  მეხიკოში გარდაიცვალა.

“როცა “მარტოობის ას წელიწადს”  ვქმნიდი, გამოვიყენე ჩემი დედ-მამის, პაპა-ბებიისა და საერთოდ იმ ხალხის გამოცდილება, ვისაც ბავშობიდანვე ვიცნობდი. გამოვიყენე მათგან გაგონილი ამბები. ლეგენდები, გადმოცემები. ხოლო „პატრიარქის შემოდგომა” მთლიანად ჩემს პირად გამოცდილებაზე აგებული რომანია, შეიძლება ითქვას – იგი ჩემი მემუარების ნაწილია. “