2017 წელს განახლებული „ჭრელი აბანო“ ტურისტებისთვის დედაქალაქის მთავარი სავიზიტო ბარათი იყო. პანდემიამდე ისტორიული გოგირდის აბანოებს შორის ეს ადგილი ყველაზე მოთხოვნადი იყო ტურისტებს შორის, რაზეც ჯერ კიდევ გასულ წელს ჭრელი აბანოს ადმინისტრაციის მენეჯერი „კომერსანტთან“ საუბრობდა.

ტურისტების გარეშე დარჩენილი ქვეყნისა და განსაკუთრებით დედაქალაქის ეს სპეციფიური ბიზნესი დღეს ნამდვილ გამოწვევას ებრძვის. გოგირდის აბანოს კულტურა უცხო და საინტერესო სწორედ ჩამოსული უცხოელისთვისაა, ვისაც სურს ქალაქის დაარსების ისტორიას  უფრო ახლოს გაეცნოს. 

ამჟამად კი, როგორც „ჭრელი აბანოს“ ადმინისტრაციაში აცხადებენ, შიდა ტურიზმი აბანოსთვის არაფერს ნიშნავს და შემოსული ტურისტის გარეშე კომპანიას საკუთარი თავის შენახვაც უჭირს. 

„5 თვე ვიყავით დახურულები და ივნისიდან კვლავ გავხსენით აბანო, თუმცა ხალხი არათუ განახევრებული, მეოთხედიც კი არ შემოდის.  2017 წელს განვაახლეთ „ჭრელი აბანო“, დავამატეთ სხვადასხვა სერვისები, რესტავრაცია და რემონტი გავაკეთეთ. დღის მანძილზე,  ხან არის მუშაობა ხან არ არის, უფრო პარასკევი-შაბათი-კვირა. შიდა ტურიზმი ძალიან სუსტია, მხოლოდ შემომავალ ტურისტებზე ვმუშაობდით ძირითადად. ფასებში გარკვეული კორექტირებები და აქციები გავაკეთეთ , რითაც ვმუშაობთ. ტურისტების გარეშე, მხოლოდ საკუთარ თავს შეინახავს კომპანია. თუ არ გაიხსნება საზღვრები, არ ვიცით რა იქნება,“ -  აცხადებს  „ჭრელი აბანოს“ სერვის მენეჯერი სალომე თედიაშვილი.

„ჭრელ აბანოში“ 1 საათით ნომრის ფასი  50-დან 500 ლარამდე მერყეობს და როგორც წესი, ყველა ადგილი წინასწარ რამდენიმე დღით, ზოგჯერ ერთი თვით ადრე იჯავშნებოდა ჯერ კიდევ 2019 წელს. ღირებულების მიხედვით ნომრებში სტუმრებს ხვდებათ აუზი, საუნა, საშხაპეები. აქვე არის პრემიუმ კლასის სამეფო აბანო. აღსანიშნავია, რომ თბილისურ აბანოებს ძირითადად რუსეთიდან სტუმრობენ. ადგილობრივი მაცხოვრებელი კი საკმაოდ იშვიათად დადის და ასაკობრივი სეგმენტიც მაღალია.

მარიამ მორგოშია