Tag: მუტელი

ნაწილი XXV – სოფო ვეღარ გავიგე რა. შეეშვა თუ რას ფიქრობს რეზიზე. აღარ ახსენებს, ფაქტია, თავის ახალ სამსახურზე მიყვება სულ. შეპყრობილივით არის ამ ახალი პონტით, ჩვენი ძველი ამბების მოგონებაც კი აღარ უსწორდება. და იქნებ ეს კაიც იყოს? კაი ჩემთვის, რა...

ნაწილი XXIV – რეზი ვაიმე როგორ მენატრება, როგორ, როგორ და სიკვდილამდე და განა ესმის, ამას რომ ვეუბნები. რაღაც სკოლაში დაიწყო მუშაობა და რა ნახა იქ ან ვინ ნახა იმისთანა, რომ ჩემკენ აღარ იხედება. არ შემიძლია უმაგისოდ. კი არ მიყვარს, ეს...

ნაწილი XXIII – ნანუკა გამოვიდა და შევიდა თავის ოთახში. ხო ჩანდა კარის ღრიჭოდან, შუქი ენთო. არ გავდა ისეთ გოგოს, მაინცდამაინც სიბნელეში დაძინების რომ ეშინოდეს და შუქი უნდა ენთოს. არ ეძინა. პატარა გოგოს არ ეძინა და მეთქი შევხედავ, რას შვება და...

ნაწილი XXII – ქეთი რა დრო იყო, სამი საათი, ოთხი საათი, აზრზე არ ვარ, მაგრამ არ მეძინა, თვალებდაჭყეტილი ვიწექი და იმ მეზობელ ოთახზე ვფიქრობდი, სადაც ნანუკა იწვა ლოგინში და მინდოდა ავმდგარიყავი, გავსულიყავი და რაღაც მექნა ამ ქალისთვის, თორემ ასე მეგონა,...

ნაწილი XX – ნანუკა მოვიდა ჩემი გოგო ჩემთან. ტესტები გავასწოროთ ერთად მეთქი და რატომაც არაო. რა საყვარელია. წამოისკუპებს ამ სათვალეს და დღემდე ვერ გავარკვიე, მართლა სჭირდება თუ პოზაზე და იმიჯის ამბავში უკეთია. არადა უხდება, მართლა უხდება. დიდთვალება ხო არის და...

ნაწილი XIX – ნიკუშა დაშტერებულმა გავიღვიძე, გადავიჯვით გუშინ ბიჭებმა, აქ იოლია ლუდის ყიდვა, ცოტა ვიდს მოკერავ და არ უჩნებათ კითხვა, რამდენი წლის ხარ და ფანჯრიდან შემოყარეს ბიჭებმა ლუდის ბოთლები და ჭიქები. ვიჯექით ვსვამდით, გოგოებზე ვბაზრობდით, ჩვენი კლასელებიო, ამათ და დავიძაბე...

ნაწილი XVIII – ნანუკა საუზმე და ლიკუნას წერილი დამხვდა იმ დილას მაგიდაზე. თბილისში ჩავედი, ნანას ბავშვი უნდა დავიტოვო, ძიძა ცუდად გახდომია და თან რაღაცეებს ამოვიტანო და გამეღიმა. ოხ რა საძაგლად გამეღიმა. წავიდა ეს შტერი გოგო და დამიტოვა თავისი „პატარა“ ბიჭი....