დევნილი წყვილის წალკოტი წეროვანში - "თითო ვარდს წლობით ველოდით... საკოლექციო ვარდებზე დიდი რიგია"
ელენე კახნიაშვილი სამაჩაბლოდან დევნილია, ოჯახთან ერთად წეროვანში დევნილთა დასახლებაში ცხოვრობს. საკუთარი კარმიდამოდან იძულებით აყრილი ხალხი უიმედობაში არ ჩავარდნილა - ელენემ და მისმა მეუღლემ, ახალი ცხოვრების დაწყება შეძლეს... საოცარი შრომის ფასად, მიწის ფართობი, რომელიც წეროვანში ერგოთ, ააბაღნარეს, სადაც მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნის ვარდების კოლექციებიდან არაერთს შეხვდებით. ელენე კახნიაშვილი ახლა ჩვენი სტუმარია და არა მარტო საკუთარ ბაღზე, ბევრ საინტერესო თემაზე გვესაუბრება:
- „ჯავახიშვილის“ უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი, დიპლომატიური მიმართულებით დავამთავრე, მაგრამ პროფესიით არ მიმუშავია, რადგანაც დრო ოჯახის მოვლა-პატრონობას დავუთმე. ჩემი საყვარელი სფერო კულინარიაა. ამიტომ, 2 წის წინ კულინარიულ აკადემიაში სასწავლო კურსი გავიარე და ამ კუთხით სიამოვნებით ვმუშაობ. ჩემი ოჯახი დევნილი ჯერ კიდევ 1992 წელს გახდა და ცხინვალიდან სოფელ კეხვში გადავედით. 2008 წელს კი საქართველოს ერთ-ერთი ძალიან ლამაზი კუთხე საბოლოოდ დაგვატოვებინეს... წეროვნის დევნილთა დასახლებაში 2008 წლის დეკემბრიდან ვცხოვრობთ და მას შემდეგ ვცდილობთ, მოვიწყოთ ცხოვრება, ადამიანური პირობები შევიქმნათ. მყავს მეუღლე და სამი შვილი. მეუღლე ძალიან მხიარული, კარგი ადამიანია, რომელთანაც არ მოიწყენ, ყველა პრობლემას ადვილად გადალახავ. 21 წელია, რაც ოჯახი შევქმენით, ისიც სამაჩაბლოში გავიცანი, იქ სამხედრო სავალდებულო სამსახურს გადიოდა. ჯარის შემდეგ ურთირთობა გავაგრძელეთ და მალევე დავქორწინდით.
- მოგვიყევით თქვენს ბაღნარზე, რომელის გაშენება 2008 წლიდან დაიწყეთ...
- ჩვენი მთლიანი ფართი 400 კვმ-ია, ანუ ზუსტად ის, რაც დევნილთა ოჯახებისთვისაა განკუთვნილი. აქდან 70 კვმ-მდე შენობა-ნაგებობას უკავია, დანარჩენი - ბაღ-ბოსტანს. თავიდან ჩვენი სურვილი იყო, იქაურობა გაგველამაზებინა, რომ მოსასვენებელი ადგილი გვქონოდა, რადგან საცხოვრებლად ცუდი პირობები იყო. გარშემო არანაირი ნარგავი არ იყო. პირველად ბადაგისა და ჩურჩხელისთვის ვენახი ჩავყარეთ. ღვინოზე არც გვიფიქრია, მაგრამ ამ ხნის მანძილზე ვენახი იმხელა გახდა, რომ უკვე ყველაფრისთვის გვყოფნის. შემდეგ ყვავილები გავამრავლეთ, რომ გარემო გამოცოცხლებულიყო. ამასობაში ჩვენი მოთხოვნები და გემოვნება იმდენად დაიხვეწა, რომ ვარდების გაშენებაც გადავწყვიტეთ. თავიდან ჩვეულებრივი ვარდები დავრგეთ, რომლებიც საქართველოში ისედაც იყო. მას შემდეგ კი, რაც უცხოეთიდან შემოტანილებზე მემცენარეებში მოთხოვნა გაიზარდა, უკვე ისინიც. ჩვენზე უფრო დიდი კოლექციონერებისგან საუცხოო ჯიშებს ვყიდულობთ. მერე ერთმანეთს გამოცდილებას, ცოდნას ვუზიარებთ, თითოეული როგორ ყვავილობს, რა სიხშირით, ვასწავლით წამლობებს, რომელი წამალი, პრეპარატია უკეთესი. აღმოსავლეთში ვარდი სხვანაირად ყვავილობს, დასავლეთში - სხვანაირად. ამიტომ ერთმანეთს ამ გამოცდილებასაც ვაცნობთ.
ასევე დაგაინტერესებთ 13:33 / 14-06-2020ულამაზესი ეზო სამტრედიაში, სადაც ბაბუა შვილიშვილებისთვის ზღაპრის გმირებს აცოცხლებს - "ისინი ჩვენთვის სულიერი არსებები არიან" 18:02 / 21-06-2020ფერმერი მედდა აბაშიდან, რომელიც უზარმაზარ მეურნეობას უძღვება - "სოფელში ადამიანი მშიერი როგორ უნდა იყოს?!"- ვარდებს მხოლოდ თქვენ უვლით?
- მე და ჩემი მეუღლე. მას ამ საქმეში დიდი წვლილი მიუძღვის. მიწასთან მუშაობა ქალისთვის რთულია, ვარდებს მუდმივად სჭირდება ნიადაგის გაფხვიერება, შემოთხოვნა, შემობარვა, მიწის შემოყრა, რომ რბილ მიწაში ახალი ნაყარი გაიკეთოს. შეწამვლა სჭირდება, შესაწამლი აპარატურა ქალისთვის ძალიან მძიმეა, ამიტომ, მეუღლე მიუხედავად იმისა, რომ სასწრაფო სამედიცინო დახმარების თანამშრომელია და 24 საათის განმავლობაში რთული სამუშაო გრაფიკი აქვს, ყველაფერში მეხმარება და მისი როლი ამ საქმეში დიდია.
- იმისთვის, რომ ვარდის ბაღი გავაშენოთ, რა არის საჭირო?
- უპირველესად ცოდნაა საჭირო, ამის გარეშე ვარდს ვერ გამოიყვან. მიუხედავადა იმისა, რომ გამოცდილება უკვე დაგვიგროვდა, ჯერ კიდევ ვსწავლობთ, ცოდნის დაგროვებას 5-6 წელი მოვუნდით, ბოლო-2 წელიწადში კი მასობრივი განაშენიანება მოხდა. მანამდე საშუალება არ იყო, თითო ვარდს წლობით ველოდებოდით, რომ შეგვხვედროდა, რადგანაც საკოლექციო ვარდებზე დიდი რიგია... ასევე გვაქვს აფრიკული სელექციის იები. ამ პატარა სახლში, საძინებლის ერთი კედელი ამ მცენარეს დავუთმეთ.