კახა ბენდუქიძის და, ნუნუ ბენდუქიძე განცხადებას ავრცელებს, რომელსაც ”ჯი-ეიჩ-ენი” გთავაზობთ უცვლელად:
”ანასტასია გონჩაროვა ჩვენ ყველამ პირველად კახას გარადაცვალების შემდეგ გავიცანით. მახსოვს, ნატაშამ ის, პირდაპირი გაგებით, ხელჩაკიდებული რომ მოიყვანა ჩვენთან ოჯახში, დედის ბინაში, სადაც კახას ცხედარი ესვენა. საშინელი დღეები იყო, მაგრამ ჩვენ მას ძალიან თბილად შევხვდით. ეს იმის მიუხედავად, რომ კახას ანასტასიას შესახებ არც ოჯახში უთქვამს რამე, არც სახალხოდ, არასდროს დაუდასტურებია და დაუფიქსირებია მისი მამობა, ან რაიმე სურვილი და განზრახვა ამ ფაქტის დადასტურებისა; არასდროს აღუნიშნავს იგი თავის ანკეტებში, დოკუმენტებსა და დეკლარაციებში, არ უხსენებია არსად, მის მიერ მიცემულ ასობით ინტერვიუში. შეუძლებელია ვივარაუდოთ, რომ კახამ არ იცოდა მამობის დადგენის და აღიარების იურიდიული, სანოტარო წესების, თუ სამედიცინო-ბიოლოგიური მეთოდების შესახებ თავის სიცოცხლეში, ან თუნდაც, რა გაეკეთებინათ მისი გარდაცვალების შემთხვევაში. თუმცაღა, მას თავის სიცოცხლეში და ანასტასიას დაბადებიდან 24 წლის განმავლობაში, ეს არ გაუკეთებია. როცა კახას ნებაზე საუბრობენ, ვთხოვ იმ ხალხს, რომ რეალობაც გაითვალისწინონ.
მიუხედავად იმისა, რომ ანასტასიას არ ვიცნობდით და არასდროს გვსმენია მის შესახებ, იგი სახლში წავიყვანეთ და მთელი ოჯახი გავაცანით. ვუთხარი, რომ ის აუცილებლად მიიღებდა თავის წილს, თუნდაც მხოლოდ იმის გამო, რომ კახა, როგორც ის ამბობს, ზრუნავდა მასზე. მხოლოდ ერთი რამ ვთხოვე: არ შეეშალა ხელი კახას მეუღლისთვის ამ კანონიერ და ლეგიტიმურ პროცესში და არ მიემართა სასამართლოსათვის. ყველაფრის მოგვარება შეიძლება ოჯახურ წრეში, საჯარო განხილვების გარეშე. სამწუხარო რეალობაა, მაგრამ კახა მის მამობას აწი ვეღარასდროს შეძლებს, მისი მხოლოდ ხსოვნაღა ცოცხლობს, რაც ყველა ადამიანშია, ვისაც იგი ახსოვს. სასამართლოებით და სახალხო კინკლაობით ამ ხსოვნის შებღალვა არ შეიძლება.
სამწუხაროდ, მიუხედავად ჩემი დიდი ოჯახის კეთილგანწყობისა, ის უნდობლობით ეკიდებოდა ყველას, ყველაფერს, ცდილობდა ინფორმაცია მოეპოვებინა კახასა და მისი მემკვიდრეობის შესახებ, ახლობლებს შორის უთანხმოების კვალს ეძებდა. მერე ლონდონში გაემგზავრა და, კახასთან ყოველგვარი ნათესაური კავშირის დადასტურების გარეშე, პოლიციას მისი პირადი ნივთები, ექსპერტიზის პასუხები, მობილური ტელეფონი და დოკუმენტები მოსთხოვა, კომპიუტერი - საქმიანი და პირადი ინფორმაციით. ცხადია, ლონდონელმა ჩინოვნიკებმა მას არაფერი მისცეს, რადგან კანონის თანახმად, ამას მხოლოდ გარდაცვლილის ქვრივს გადასცემენ.
შემდეგ მან შეწყვიტა სატელეფონო ზარები, მოსვლა და საბოლოოდ, სასამართლოში უჩივლა ჩემი ძმის მეუღლეს - ნატაშას, რომელთანაც კახა, დედა, მთელი ჩვენი ოჯახი და მეგობრები 15 წელი სრულ ნდობასა და ურთიერთპატივისცემაში ვცხოვრობდით. თბილისში შეტანილ სარჩელში ის ნატაშასთვის მემკვიდრეობის ჩამორთმევას და ერთადერთ მემკვიდრედ თავის აღიარებას მოითხოვს. არც კი ვიცი, ამაზე რა კომენტარი გავაკეთო.
2004 წლიდან მოყოლებული კახამ 10 წელი იცხოვრა თბილისში, ჩვენ თვალწინ, დიღომში, სახლში, რომელიც ნატაშამ გადააკეთა და მოაწყო. მანამდე ისინი ხუთი წელი მოსკოვში ცხოვრობდნენ. იგი ჭკვიანი, წესიერი და ძალიან ინტელიგენტური, ღირსეული ადამიანია, ხელოვნებათმცოდნე, საერთაშორისო გამოფენების კურატორი, კახა მისით ამაყობდა. კახას გარემოცვაში, მისი საუკეთესო მეგობრების წრეში მოსკოვში და თბილისში ნატაშას დიდ პატივს სცემდნენ და მის მიმართ უაღრესად თბილი დამოკიდებულება ჰქონდათ. ჩემი და კახას ოჯახები დედასთან ერთად, მთელი სამეგობრო და ახლობლები ურთიერთპატივისცემაში და თანხმობაში ვცხოვრობდით. ანასტასია აქ არასდროს ყოფილა. იგი კახასთან ერთად არასდროს ცხოვრობდა. მისი თქმით, ის თბილისში ერთხელ იყო ჩამოსული 2 თუ 3 დღით. კახამ ის არავის არ გააცნო.
ახლა მან ჩვენს ოჯახს სასამართლო დავები, ბრალდებები, სკანდალები და შეურაცხყოფა მოუტანა. იგი მზად არის საჯაროდ განიხილოს კახას პირადი ცხოვრება და ცუდად ისაუბროს მის ახლობლებზე. უცნაურია, რომ იგი ამ ყველაფრიდან აშკარად იღებს სიამოვნებას, იმყოფება რა საზეიმო განწყობაზე, გამუდმებით იღიმის ფოტოკამერებში, გაუგებარი, გამარჯვებული, მოზეიმე სახით.
და მაინც, ვისი დამარცხება უნდა, რისთვის იბრძვის? გვარისთვის? არა, მან მითხრა, რომ ჩვენი გვარი არ სჭირდება. იგი ფულისთვის იბრძვის და ვერც ხვდება, რომ სინამდვილეში კახას ებრძვის, მის სიცოცხლეს, ოჯახს, მის მთავარ ცხოვრებისეულ პრინციპებს. კახა ისე ცხოვრობდა, როგორც მას მიაჩნდა სწორად და მუდამ თვითონ იღებდა გადაწყვეტილებებს. ის ლონდონში, სრულიად საღ გონებაზე მყოფი, აქტიურ სამუშაო პროცესში და საქმიანი შეხვედრების ვითარებაში გარდაიცვალა. მას ყოველთვის ჰქონდა საშუალება, ადვოკატებისთვის თავისი ნებისმიერი გადაწყვეტილება ეკარნახა. და კახას სიკვდილის შემდეგაც არავის აქვს უფლება, მის მიერ, თავის სიცოცხლეში მიღებული გადაწყვეტილებების შეცვლისა.
ყველასთვის, ვინც კი კახას იცნობდა, ნათელია, რომ ანასტასიას საქციელი მას საშინლად გააბრაზებდა და შეურაცხყოფდა - სარჩელი მისი მეუღლის წინააღმდეგ, მისი პირადი ცხოვრების სასამართლოებში განსჯა, ამ ცხოვრების გადასინჯვა და გადაწერა კახას ნების საწინააღმდეგოდ და საკუთარი თავის პიარი მისი სახელის გამოყენებით. ყოველივე ეს ხომ შეუძლებელი იქნებოდა კახას ცხოვრებაში, ეს უბრალოდ, მისი ხსოვნის დაცინვა და ფეხქვეშ გათელვაა.
იგი მის საქმეებში ერევა, მის სახელს წაღმა-უკუღმა ატრიალებს, კახას უნივერსიტეტში პროფესორებს თითს უქნევს, კითხულობს ლექციებს და აცხადებს, რომ მის ბიზნესს განავითარებს, მაშინ, როცა თავად რაიმე სპეციალობით მუშაობის 3-თვიანი სტაჟიც კი არ გააჩნია. ეს, პირდაპირ ვიტყვი, კახას პრინციპებისა და სტუდენტების დაცინვაა. იგი ხომ მთელი ცხოვრება ვერ იტანდა ხალხს, ვინც საკუთარ კეთილდღეობას ცნობილ სახელებსა და გვარებზე, სხვის ავტორიტეტზე იშენებს.
იგი უნდა დაფიქრდეს, საკუთრ თავში გაერკვეს, ასევე, ხალხთან ურთიერთობაშიც - მამამისთან, იმ კაცთან, რომლის გვარსაც - გონჩაროვას - ატარებს და ვინც ამდენი წელი ზრდიდა, ვისაც მთელი ცხოვრება მამას ეძახდა; მამის დედასთან, რომელიც მისი სიტყვებით, მისთვის კარგი ბებია იყო. წარმომიდგენია, რა მტკივნეულია ამ ხალხისთვის, რომ მან ყველას უცბად ხელი ჰკრა და ზურგი აქცია. დროა, იმაზეც დაფიქრდეს, რასაც კახა ყოველთვის და ყველგან ამბობდა: პირადი კარიერა საკუთარი შრომით უნდა შექმნა და არა სხვისი სახელით და სხვის უბედურებაზე; დროა მიხვდეს, რომ ცოცხალი ადამიანები ფულზე და ყოველგვარ ბრძოლებზე მნიშვნელოვანნი არიან.
თუმცა, ეს ყველაფერი მხოლოდ ჩვენს პირად ამბად დარჩებოდა და არასდროს ამ თემაზე სახალხოდ კომენტარს არ გავაკეთებდი, რომ არა კახას ყველაზე მნიშვნელოვანი საქმე. ახლა ჩემთვის ყველაზე მთავარი ისაა, თუ რამხელა, შესაძლოა გამოუსწორებელ ზიანს აყენებენ ანასტასია და მისი „მოკავშირეები“ ფონდს და უნივერსიტეტებს. იქ ახლა ძალიან ცუდი, საშიში სიტუაციაა. ეს არის ყველაზე მთავარი და ამისათვის სასწრაფოდ რაღაც უნდა ვიღონოთ, რომ ადამიანები და ფონდის ქონება დავიცვათ. ნატალიამ უნდა განხორციელოს ლეგიტიმური პროცედურა არსებული აქტივების აღრიცხვისა, რაც კახას გარდაცვალების შემდეგ დარჩა და შემდეგ მოხდეს ახალ პირობებზე გადასვლა.
რაც შეეხება ანასტასიას, მე მაინც მგონია, რომ ეს სხვების ცუდი გავლენაა, რაც თავგზას ურევს მას, და დიდი იმედი მაქვს რომ იგი გონს მოვა და დაფიქრდება. ნამდვილად დროა, რომ ის შეჩერდეს”.
