თავის დროზე ლაშა ბუღაძე შეაჩვენეს თამარ მეფის პირადი ცხოვრების განხილვის გამო. აქ კი ეს თემა ფართოდაა გაშლილი საბჭოეთში მიღებული და დაფასებული მწერლის მიერ. თამარი, როგორც საქართველოს მმართველი ქალი, გიორგი რუსი კი ყოვლად გარყვნილი რუსეთის სახე მშვენივრად დაუპირისპირა ერთმანეთს და კიდეც გაიმარჯვა ღირსეულმა. რეალურად რა მოხდა არავინ იცის, მაგრამ ისტორიამ სწორად განსაჯა - მტერი მიწას დაენარცხა... ახლაც ასე იქნება - თანამედროვე უბედური რუსიც მარტოობაში დალევს სულს...
P.S. წიგნის კითხვის პროცესი შოვის ტრაგედიის შემდგომ პერიოდს დაემთხვა და განსაკუთრებით საგულისხმოდ ჩანდა ერთი ეპიზოდი - დაწინდვის შემდგომ თამარი საზეიმო სუფრის ნაცვლად სტიქიის მსხვერპლად ქცეული ხალხის დასახმარებლად გაეშურა. უმთავრესად მიიჩნია გარდაცვლილთა ამოსვენება, დაშავებულთა წამლობა და ნუგეშისცემა. ამისთვის - ქვეყნისთვის გაწეული ყოველდღიური ღვაწლის გამოა ის წმინდანად წოდების ღირსი.
ამ წიგნს, რატომღაც, ნაკლებად იცნობენ. არადა, არ იმსახურებს, რომ ასე იყოს მივიწყებული. სხვათა შორის, თამარის ცხოვრების ბევრად უფრო თავისუფალი და თამამი ინტერპრეტაციაა, ვიდრე ეს შემდეგში ვნახეთ ლაშა ბუღაძის ნაწარმოებში.