What do you think?
Rate this book
სხვა ამსტერდამი
“ბაკურ სულაკაურის გამომცემლობა“ და ელექტრონული წიგნების სახლი „საბა“ წარმოგიდგენთ დავით ტურაშვილის ახალ ინტერნეტრომანს „სხვა ამსტერდამი“, რომელიც წერის პროცესში გამოქვეყნდება მხოლოდ saba.com.ge-ზე ყოველ ხუთშაბათს და მკითხველი შეძლებს ფეხდაფეხ, მწერალთან ერთად მიჰყვეს ლიტერატურულ სიუჟეტს. რომანში მოქმედება ძირითადად თანამედროვე ამსტერდამში მიმდინარეობს, მაგრამ მასში ძველი ამსტერდამის ამბებსაც ამოიკითხავთ, რადგან მისი სიუჟეტი მეჩვიდმეტე საუკუნეშიც ვითარდება და ზოგიერთი პერსონაჟი მეორე მსოფლიო ომის მონაწილეცაა. მათ შორის ავტორის ბაბუაც, რომლის შესახებაც ოჯახში მხოლოდ ის იცოდნენ, რომ იგი ჰოლანდიელ პარტიზანებთან ერთად გერმანელ ფაშისტებს ებრძოდა. თუმცა საბჭოთა ხელისუფლებამ ომის დამთავრების შემდეგ სწორედ გერმანელებთან თანამშრომლობის ბრალდებით, მელენტი მასხულიას ათწლიანი პატიმრობა მიუსაჯა. იყო მესამე, ალტერნატიული ვერსიაც, რომელსაც მწერლის ბებია ავრცელებდა და რომლის თანახმადაც მისი მეუღლე, არც ჰიტლერს ებრძოდა (მით უმეტეს, არც სტალინს) და ამსტერდამის მისადგომებთან მეორე მსოფლიო ომს ემალებოდა. ჰოლანდიაში ყოფნის დროს დათო ტურაშვილმა საარქივო მასალებში იმ დოკუმენტებსაც მიაკვლია, სადაც არა მარტო თავისი ბაბუის, არამედ კიდევ ბევრი ქართველის ნამდვილი ისტორია ამოიკითხა.
- GenresFiction
ebook
First published January 1, 2014
About the author
Dato Turashvili
22 books216 followersDavid Turashvili [Georgian: დავით (დათო) ტურაშვილი] is a Georgian fiction writer.
In 1989, he was one of the leaders of the student protest action taking place at the Davidgareja monasteries in eastern Georgia, whose territory was exploited by the Soviet Union military as a training ground. His first novels, published in 1988, are based on the turmoil of those events. The premier of his play Jeans Generation was held in May 2001. Turashvili's other publications include the travelogues Katmandu (1998) and Known and Unknown America (1993), and two collections of short fiction and movie scripts; his first collection of short fiction is Merani (1991).
Besides scripts, he writes novels, short stories and plays. Dato Turashvili has published about 16 books in Georgia. His works are translated into seven languages and published in different periodical editions of various countries. His novel Jeans Generation has already been published in five European countries. He is the author of Georgian best-sellers and has participated in Alpinists’ expedition in the mountains of the Caucasus, Andes and Himalayas. Furthermore, he is the author of scientific-research letters in literary criticism and historiography. He has translated both prosaic and poetic texts from Russian , Spanish, Turkish and English languages.
In 1989, he was one of the leaders of the student protest action taking place at the Davidgareja monasteries in eastern Georgia, whose territory was exploited by the Soviet Union military as a training ground. His first novels, published in 1988, are based on the turmoil of those events. The premier of his play Jeans Generation was held in May 2001. Turashvili's other publications include the travelogues Katmandu (1998) and Known and Unknown America (1993), and two collections of short fiction and movie scripts; his first collection of short fiction is Merani (1991).
Besides scripts, he writes novels, short stories and plays. Dato Turashvili has published about 16 books in Georgia. His works are translated into seven languages and published in different periodical editions of various countries. His novel Jeans Generation has already been published in five European countries. He is the author of Georgian best-sellers and has participated in Alpinists’ expedition in the mountains of the Caucasus, Andes and Himalayas. Furthermore, he is the author of scientific-research letters in literary criticism and historiography. He has translated both prosaic and poetic texts from Russian , Spanish, Turkish and English languages.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 17 of 17 reviews
April 13, 2018
ჩემი "მშობლიური" ქალაქებიდან საუკეთესოს ხათრით მივეცი მეორე შანსი ტურაშვილს "ჯინსების თაობის" შემდეგ, მაგრამ სამწუხაროდ არაფერი შეცვლილა ამ კაცის შემოქმედებაში და ტურაშვილი არის ჩვეულებრივი "ქართველი მწერალი" ყველაზე ცუდი გაგებით: 40 წლისთვის გადატანილი ინფარქტი (ამის "მეჟდუ პროჩემ", მაგრამ მაინც რაღაც სიამაყით აღნიშვნა - რომ დილაობით ნებილეტს სვამს), რომ რა აზრი აქვს ლამაზი ჰოლანდიელის ჯანსაღ ცხოვრებას, თუ ხაჭაპურისა საცივის გემო არ იცი, რო ტრადიციები აი ხო მამენტ თანამედროვე პონტში კარგი კი არაა, მაგრამ ყველა ტრადიციას ერთ ქვაბში ნუ მოვხარშავთ - კარგებიცაა - და თან ცუდებზე მეტიც და შეიძლება უმრავლესობაც კარგი იყოს, შეიძლება საერთოდ ყველაც კარგია (გამონაკლისების გარდა) + როგორც ჭეშმარიტ ქართველ მწერალს შეეფერება საერთოდ გარტყმაში არაა ქალების პოზიციის, მათი ფიქრების, პრიორიტეტების და ა.შ. და მისი პერსონაჟი ქალიც (ერთადერთი მოგონილი პერსონაჟი) თანამედროვე ემიგრანტი ქართველი გოგო როგორიც გონია, ისეთია - სტერეოტიპებისა და კლიშეების ნაკრები, ცარიელი საკუთარი სულიერი სამყაროთი. საერთოდაც მთელი წიგნი ამ სტერეოტიპებისა და კლიშეების ნაკრებია, თავის სადღეგრძელოს ელემენტებით. მარტო "საკუთარ სიყვარულს დავტიროდი" რად ღირს.
კიდე ბევრი რამე - რო ქუჩიდან დაძახება რა მაგარი რამე იყო და როგორ ტეხავს ეხლა რო აღარ იძ��ხიან, რო ჩვენს ზღვას სხვები დაეპატრონენ, რო ჰოლანდიელი რეჟისორი ქალი როცა ახსენა - სხვათაშორის ჩვენი, ქართველების რძალიაო - თითქოს მისი რძალი იყოს და თითქოს ყველა ქართველი რო ერთმანეთის ნათესავია, რო ლათინურ ამერიკას სინამდვილეში იბერიული ამერიკა ქვია (რომელ სინამდვილეში კაცო?!), რომ თვლის თითქოს ტექსელის აჯანყება გასაპრავებელია, იმიტორო ომის ბოლოს რისკის არანაირი საფუძველი იმ კუნძულის მოსახლეობას არ ქონდა და ქართველების აჯანყების გამო დაიხოცნენ, ვითომ ჰოლანდიელებს ქართველებმა ნამუსი მოწმინდესო, არადა ჰოლანდიელებმა ბევრმა საერთოდ არაფერი იცის მაგ აჯანყებაზე.
კიდე სერიოზული პრობლემაა, რომ ყველაფერს ისე წერს, თითქოს აი საბოლოოდ დადგენილი, შემოწმებული ფაქტებია, ხანდახან მეცნიერებსაც იმოწმებს, "დადასტურებულია მეცნიერულადო". არადა რაც ნაღდად ვიცი რო არანაირი დადასტურებული არაა და საერთოდაც ძალიან საეჭვოა, იმის საფუძველზე მგონია რომ რაც უეჭველი არ ვიცი - იმეებშიც ბევრი ბოლი და ბოდიალია. მაგალითად რო ბასკები და ქართველები ნათესავები ვართ - მაგისი რამდენიმე ქართველი "მეცნიერის" მეტს აღარავის ჯერა, რომ ჰაინოხები დადასტურებულად ყველაზე ძველი და მაგარი მეკობრეები, თან ქართვეველბის წინაპრები ყოფილან, რომ ვითომ ჰოლანდიელები მარტო ძველი ველოსიპედებით დადიან და ახლებით - მარტო უცხოელები, და... მოკლედ სად დამემახსოვრებინა ყველაფერი? ა, ხო ეს არ უნდა დამავიწყდეს: "მოსაწევის კატასტროფული შედეგები", wtf?! :)
ეხლა სამწერლო ენაც რა აქვს რო? კი, აზრებს და ფაქტებს (სიმართლის ხარისხის გათვალისწინების გარეშე) გადმოსცემს ძირითადად გამართულად, გარკვევით და დალაგებულად, მაგრამ ეგ ხომ არაა მწერლობა? თუმცა აქაც არის ერთი მნიშვნელოვანი ნიუანსი - ფრჩხილები! ეს ანუ მაგან მოიგონა, მისი სტილია, თუ მარტო ამ წიგნით მიაგნო ხელიდან აღარ გააგდო? პროსტა ნახეთ ეს წინადადება:
"მზე თუ არ გინახავს (და თანაც, უკვე რამდენიმე საუკუნეა), აუცილებლად ასეთი თეთრი და ნათელი სახე გექნება და აუცილებლად მიიზიდავ ამ ფერებს დანატრებული და მიუჩვეველი ქართველი მამრის თვალებს (და არა მხოლოდ თვალებს) და პირიქით - ჰოლანდიელი (და სხვა ჩრდილოევროპელი) მამრები, ალბათ ქართველი (და სხვა კავკასიელი) ქალების მუქ ფერებს ანიჭებენ უპირატესობას, გემოვნებაზე კი, მოგეხსენებათ, უბრალოდ არ და(ვ)ობენ (უფრო სწორად კი, ალბათ არ უნდა კამათობდნენ, მაგრამ საბჭოთა საქართველოში წლების მანძილზე სწორედ ამ საკითხთან დაკავშირებით კამათობდნენ, როცა ქართველი კაცები (საბოლოოდ) ორ ნაწილად გაიყვნენ: ერთ ნაწილს იმ ეპოქაში ზეპოპულარული შვედური ჯგუფის, აბბას ქერათმიანი ქალი მოსწონდა, ხოლო მეორეს - შავგვრემანი)."
აი ამ წინადადებაში კარგად ჩანს მთელი წიგნის არსი, თავისი იდეური და სტილისტური ნიუანსებით. ფრჩხილების რაოდენობას დააკვირდით, ხომ? მზე რო არ გინახავს რამდენიმე საუკუნე? ქართველი მამრის თვალების და არა მხოლოდ თვალების მიზიდვა? ჰა? ჰა?
მოკლედ, ეს წიგნი, ისევე როგორც "ჯინსების თაობა" არის ყალბი, ტყუილია რა!
P.S. ერთი რაც მომეწონა - სიტყვა "ღვინოციდი" და ერთგან (რუსი სნაიპერზე წერისას) ძალიან უდაჩნად იყო გამოყენებული სიტყვა "დედამ$%#&@ლი".
P.P.S. "ტიბეტი არ არის შორს"-საც წავიკითხავ და თუ ისიც ასეთი ბოდიალი აღმოჩნდა, გუდ ბაი ტურაშვილი ფორევა! :)
კიდე ბევრი რამე - რო ქუჩიდან დაძახება რა მაგარი რამე იყო და როგორ ტეხავს ეხლა რო აღარ იძ��ხიან, რო ჩვენს ზღვას სხვები დაეპატრონენ, რო ჰოლანდიელი რეჟისორი ქალი როცა ახსენა - სხვათაშორის ჩვენი, ქართველების რძალიაო - თითქოს მისი რძალი იყოს და თითქოს ყველა ქართველი რო ერთმანეთის ნათესავია, რო ლათინურ ამერიკას სინამდვილეში იბერიული ამერიკა ქვია (რომელ სინამდვილეში კაცო?!), რომ თვლის თითქოს ტექსელის აჯანყება გასაპრავებელია, იმიტორო ომის ბოლოს რისკის არანაირი საფუძველი იმ კუნძულის მოსახლეობას არ ქონდა და ქართველების აჯანყების გამო დაიხოცნენ, ვითომ ჰოლანდიელებს ქართველებმა ნამუსი მოწმინდესო, არადა ჰოლანდიელებმა ბევრმა საერთოდ არაფერი იცის მაგ აჯანყებაზე.
კიდე სერიოზული პრობლემაა, რომ ყველაფერს ისე წერს, თითქოს აი საბოლოოდ დადგენილი, შემოწმებული ფაქტებია, ხანდახან მეცნიერებსაც იმოწმებს, "დადასტურებულია მეცნიერულადო". არადა რაც ნაღდად ვიცი რო არანაირი დადასტურებული არაა და საერთოდაც ძალიან საეჭვოა, იმის საფუძველზე მგონია რომ რაც უეჭველი არ ვიცი - იმეებშიც ბევრი ბოლი და ბოდიალია. მაგალითად რო ბასკები და ქართველები ნათესავები ვართ - მაგისი რამდენიმე ქართველი "მეცნიერის" მეტს აღარავის ჯერა, რომ ჰაინოხები დადასტურებულად ყველაზე ძველი და მაგარი მეკობრეები, თან ქართვეველბის წინაპრები ყოფილან, რომ ვითომ ჰოლანდიელები მარტო ძველი ველოსიპედებით დადიან და ახლებით - მარტო უცხოელები, და... მოკლედ სად დამემახსოვრებინა ყველაფერი? ა, ხო ეს არ უნდა დამავიწყდეს: "მოსაწევის კატასტროფული შედეგები", wtf?! :)
ეხლა სამწერლო ენაც რა აქვს რო? კი, აზრებს და ფაქტებს (სიმართლის ხარისხის გათვალისწინების გარეშე) გადმოსცემს ძირითადად გამართულად, გარკვევით და დალაგებულად, მაგრამ ეგ ხომ არაა მწერლობა? თუმცა აქაც არის ერთი მნიშვნელოვანი ნიუანსი - ფრჩხილები! ეს ანუ მაგან მოიგონა, მისი სტილია, თუ მარტო ამ წიგნით მიაგნო ხელიდან აღარ გააგდო? პროსტა ნახეთ ეს წინადადება:
"მზე თუ არ გინახავს (და თანაც, უკვე რამდენიმე საუკუნეა), აუცილებლად ასეთი თეთრი და ნათელი სახე გექნება და აუცილებლად მიიზიდავ ამ ფერებს დანატრებული და მიუჩვეველი ქართველი მამრის თვალებს (და არა მხოლოდ თვალებს) და პირიქით - ჰოლანდიელი (და სხვა ჩრდილოევროპელი) მამრები, ალბათ ქართველი (და სხვა კავკასიელი) ქალების მუქ ფერებს ანიჭებენ უპირატესობას, გემოვნებაზე კი, მოგეხსენებათ, უბრალოდ არ და(ვ)ობენ (უფრო სწორად კი, ალბათ არ უნდა კამათობდნენ, მაგრამ საბჭოთა საქართველოში წლების მანძილზე სწორედ ამ საკითხთან დაკავშირებით კამათობდნენ, როცა ქართველი კაცები (საბოლოოდ) ორ ნაწილად გაიყვნენ: ერთ ნაწილს იმ ეპოქაში ზეპოპულარული შვედური ჯგუფის, აბბას ქერათმიანი ქალი მოსწონდა, ხოლო მეორეს - შავგვრემანი)."
აი ამ წინადადებაში კარგად ჩანს მთელი წიგნის არსი, თავისი იდეური და სტილისტური ნიუანსებით. ფრჩხილების რაოდენობას დააკვირდით, ხომ? მზე რო არ გინახავს რამდენიმე საუკუნე? ქართველი მამრის თვალების და არა მხოლოდ თვალების მიზიდვა? ჰა? ჰა?
მოკლედ, ეს წიგნი, ისევე როგორც "ჯინსების თაობა" არის ყალბი, ტყუილია რა!
P.S. ერთი რაც მომეწონა - სიტყვა "ღვინოციდი" და ერთგან (რუსი სნაიპერზე წერისას) ძალიან უდაჩნად იყო გამოყენებული სიტყვა "დედამ$%#&@ლი".
P.P.S. "ტიბეტი არ არის შორს"-საც წავიკითხავ და თუ ისიც ასეთი ბოდიალი აღმოჩნდა, გუდ ბაი ტურაშვილი ფორევა! :)
March 12, 2022
წლების წინ წავიკითხე, ახალი გამოცემული რომ იყო. პრეზენტაციაზეც ვიყავი და ტურაშვილის ავტოგრაფიანი წიგნი მაგრად მიხაროდა. მაშინ მომეწონა. ახლა, წაკითხული რომ არ მქონოდა და წამეკითხა, არ მომეწონებოდა. აი, ეგეთ ასაკში უნდა წაიკითხო რა, სელინჯერს რომ ვერ ქაჩავ, მაგრამ ყველაფერი ბანალური მაგრად რომ გისწორდება. ერთი ვარსკვლავი იმიტომ, რომ უბრალოდ წიგნია რა. მეორე ვარსკვლავი იმიტომ, რომ ტურაშვილმა დამაწყებინა წიგნების უფრო აქტიურად კითხვა და მადლობა ამისთვის.
პ.ს. ეს წიგნი დავკარგე ბოლოს, მაგრამ არ განმიცდია. იქნებ შენც, ვისაც ახლა ეგ წიგნი გაქვს, მაგრად გიხარია ტურაშვილის ავტოგრაფი, სასიამოვნო კითხვას გისურვებ!
პ.ს. ეს წიგნი დავკარგე ბოლოს, მაგრამ არ განმიცდია. იქნებ შენც, ვისაც ახლა ეგ წიგნი გაქვს, მაგრად გიხარია ტურაშვილის ავტოგრაფი, სასიამოვნო კითხვას გისურვებ!
August 19, 2016
ძალიან საინტერესო წიგნი აღმოჩნდა ამსტერდამზე (და არამარტო)... თხრობის უცნაური მანერით დაწყებული, თემების მრავალფეროვნებით დამთავრებული. non-fiction-ის და მხატვრული პროზის მშვენიერი სინთეზია და ფინალიც (თითქოს ჩვეულებრივი და ამავდროულად) ძალიან ლოგიკური აქვს.. ყოჩაღ ტურიკას. რომანში ბევრი ისეთი რამ შემხვდა, რაც მართლა ლეგენდების დონეზე მქონდა გაგონილი (მაგ. პირველი ღამის ისტორიებზე ჩავბჟირდი).. და რატომღაც პირველად დავინახე ტურაშვილის მხატვრული ბუნება (და არა ნამდვილი ფაქტის "კარგად" მოყოლის უნარი).. პოტენციალი რომ მეტი აქვს ამ კაცს ამ წიგნით მგონი ნამდვილად დაამტკიცა!!
August 15, 2021
ეს წიგნი რომანის ტყავში გახვეული ბლოგპოსტების კრებული უფროა, ვინაიდან (და რადგანაც) ყველა პერსონაჟი (მთხრობელიც, მისი penpal-იც და მთხრობელის ბაბუის ჰოლანდიელი საყვარელიც კი) ერთნაირი სტილით წერს (ერთნაირი ლექსიკითაც) და მათი მოთხრობილი ამბებიც ცალსახად (და ��რთმნიშვნელოვნად) ერთი ცნობიერების ნაკადისგან არის ნაშობი. მაქვს თეორია, რომ ტექსელზე მცხოვრები ქართველი გოგო სინამდვილეშ��� არ არსებობს და უბრალოდ მთხრობელს აქვს რაღაც მინიბილიმილიგანისეული აშლილობა, რაც საკუთარ თავთან მიმოწერის გაჩაღებაში გამოიხატება.
ამასთან, თუკი ადრე ერთი და იგივე ამბები სხვადასხვა წიგნში მეორდებოდა ხოლმე, აქ უკვე სხვადასხვა თავში მეორდება (რაც (ალბათ) იმისი ბრალია, რომ რომანი თავიდან ექსკლუზიურად "საბას" ელექტრონული ბიბლიოთეკისთვის თავ-თავ (სერიალივით) იწერებოდა და არავინ გადაამოწმა, რომ ესა თუ ის ამბავი, ან, ასოციაცია წინა თავებში უკვე იყო).
საკითხავად (ცხადია) არ არის ცუდი ამბები და აზრები (ძალიან სტერეოტიპულების გამოკლებით), მაგრამ ზოგჯერ გგონია, რომ სპეციალურად არის გაწელილი (აი, დიკენსები და დიუმები როგორც შვრებოდნენ) და რაღაც ამბები სულაც არაფერ შუაშია მთავარ ხაზებთან. თან პარადოქსულია (მაგრამ) ამ გაწელილობის განცდის მიუხედავად, ბოლოს თხრობის სამი ძაფი მაინც ერთი ხელის მოსმითაა მოკვანძული (თითქოს, ვიღაცამ დირექტივა მისცა, ჰე, ახლა მიდი უცებ-უცებ მოაკვარახჭინე, ძაან ბევრი გამოდის უკვეო).
ამასთან, თუკი ადრე ერთი და იგივე ამბები სხვადასხვა წიგნში მეორდებოდა ხოლმე, აქ უკვე სხვადასხვა თავში მეორდება (რაც (ალბათ) იმისი ბრალია, რომ რომანი თავიდან ექსკლუზიურად "საბას" ელექტრონული ბიბლიოთეკისთვის თავ-თავ (სერიალივით) იწერებოდა და არავინ გადაამოწმა, რომ ესა თუ ის ამბავი, ან, ასოციაცია წინა თავებში უკვე იყო).
საკითხავად (ცხადია) არ არის ცუდი ამბები და აზრები (ძალიან სტერეოტიპულების გამოკლებით), მაგრამ ზოგჯერ გგონია, რომ სპეციალურად არის გაწელილი (აი, დიკენსები და დიუმები როგორც შვრებოდნენ) და რაღაც ამბები სულაც არაფერ შუაშია მთავარ ხაზებთან. თან პარადოქსულია (მაგრამ) ამ გაწელილობის განცდის მიუხედავად, ბოლოს თხრობის სამი ძაფი მაინც ერთი ხელის მოსმითაა მოკვანძული (თითქოს, ვიღაცამ დირექტივა მისცა, ჰე, ახლა მიდი უცებ-უცებ მოაკვარახჭინე, ძაან ბევრი გამოდის უკვეო).
December 22, 2022
In 1989 was Dato Turashvili een van de leiders van de studentenprotestactie die plaatsvond in de Davidgareja-kloosters in het oosten van Georgië, waarvan het grondgebied door het leger van de Sovjet-Unie werd geëxploiteerd als oefenterrein. Zijn eerste romans, gepubliceerd in 1988, zijn gebaseerd op de onrust van die gebeurtenissen. Naast scripts schrijft hij romans, korte verhalen en toneelstukken. Dato Turashvili heeft ongeveer 16 boeken gepubliceerd in Georgië. Zijn werken zijn vertaald in zeven talen en gepubliceerd in verschillende periodieke edities van verschillende landen. Zijn roman Vlucht uit de USSR is al in vijf Europese landen verschenen. Hij is de auteur van Georgische bestsellers en heeft deelgenomen aan de expeditie van Mountaneers in de bergen van de Kaukasus, andes en Himalaya. Verder is hij auteur van wetenschappelijke onderzoeksbrieven in literaire kritiek en geschiedschrijving. Hij vertaalde zowel prozaïsche als poëtische teksten uit het Russisch, Engels, Spaans en Turks.
Het dubbelleven van Melenti Maschoelia kan je het best beschouwen als een grotendeels autobiografische documentaire roman. Daarin probeert Turashvili de geschiedenis van zijn grootvader te reconstrueren die in Frankrijk krijgsgevangene was maar daar een Nederlandse vrouw ontmoette met wie hij in Amsterdam kon onderduiken. Turashvili schreef dit boek tijdens een verblijf van drie maanden in 2014 in Amsterdam, waar hij woonde boven Athenaeum Boekhandel aan het Spui. Hij beschikte slechts over vage gegevens en koos de romanvorm om tot een mogelijk toedracht te kunnen komen. Terwijl Dato het Amsterdam van nu verkent, probeert hij zich voor te stellen hoe zijn grootvader hier 75 jaar geleden leefde, in die smalle straatjes van het constant drukke stadscentrum, gebukt onder de angst van vervolging. Want Melenti wist dat, terwijl hij was ondergedoken, andere Georgische krijgsgevangenen door de nazi’s naar Texel werden gebracht. Daar vond in het voorjaar van 1945 – Hitler had al zelfmoord gepleegd – een bloedige opstand van de krijgsgevangenen tegen de nazi’s plaats.
De schrijver zit met verschillende vragen: als zijn grootvader niet bij de opstand betrokken was, waarom werd hij dan toch naar Siberië verbannen, waardoor hij pas in 1956 thuiskwam? En wat is er waar van de hardnekkige geruchten dat hij in Amsterdam een nieuwe liefde ontmoette? En, zo moet Dato toegeven, misschien is historisch onderzoek niet de enige reden voor zijn eigen vertrek naar Nederland. Ook híj wordt aangetrokken door een mysterieuze vrouw, een Georgische die hem romantische brieven stuurt – juist vanaf Texel.
Turashvili gaat in Het dubbelleven van Melenti Maschoelia ook in op sociologische aspecten. Hij heeft het over enkele aspecten van de Georgische volksaard waarbij onder meer nog maar eens hun begrijpelijke afkeer van Rusland wordt benadrukt.
Tijdens zijn verblijf in Amsterdam vallen hem dingen op die voor een buitenstaander bijzonder zijn. Nederlanders hebben vaak ’s-avonds de gordijnen open, en hebben leren omgaan met het water.
Het dubbelleven van Melenti Maschoelia valt moeilijk in een hokje te stoppen. Het is een roman, fictief zowel als historisch, het is deels autobiografisch en het belicht sociologische aspecten. Turashvili weet het boeiend te presenteren al mis je als lezer soms wel wat diepgang.
Het dubbelleven van Melenti Maschoelia kan je het best beschouwen als een grotendeels autobiografische documentaire roman. Daarin probeert Turashvili de geschiedenis van zijn grootvader te reconstrueren die in Frankrijk krijgsgevangene was maar daar een Nederlandse vrouw ontmoette met wie hij in Amsterdam kon onderduiken. Turashvili schreef dit boek tijdens een verblijf van drie maanden in 2014 in Amsterdam, waar hij woonde boven Athenaeum Boekhandel aan het Spui. Hij beschikte slechts over vage gegevens en koos de romanvorm om tot een mogelijk toedracht te kunnen komen. Terwijl Dato het Amsterdam van nu verkent, probeert hij zich voor te stellen hoe zijn grootvader hier 75 jaar geleden leefde, in die smalle straatjes van het constant drukke stadscentrum, gebukt onder de angst van vervolging. Want Melenti wist dat, terwijl hij was ondergedoken, andere Georgische krijgsgevangenen door de nazi’s naar Texel werden gebracht. Daar vond in het voorjaar van 1945 – Hitler had al zelfmoord gepleegd – een bloedige opstand van de krijgsgevangenen tegen de nazi’s plaats.
De schrijver zit met verschillende vragen: als zijn grootvader niet bij de opstand betrokken was, waarom werd hij dan toch naar Siberië verbannen, waardoor hij pas in 1956 thuiskwam? En wat is er waar van de hardnekkige geruchten dat hij in Amsterdam een nieuwe liefde ontmoette? En, zo moet Dato toegeven, misschien is historisch onderzoek niet de enige reden voor zijn eigen vertrek naar Nederland. Ook híj wordt aangetrokken door een mysterieuze vrouw, een Georgische die hem romantische brieven stuurt – juist vanaf Texel.
Turashvili gaat in Het dubbelleven van Melenti Maschoelia ook in op sociologische aspecten. Hij heeft het over enkele aspecten van de Georgische volksaard waarbij onder meer nog maar eens hun begrijpelijke afkeer van Rusland wordt benadrukt.
Tijdens zijn verblijf in Amsterdam vallen hem dingen op die voor een buitenstaander bijzonder zijn. Nederlanders hebben vaak ’s-avonds de gordijnen open, en hebben leren omgaan met het water.
Het dubbelleven van Melenti Maschoelia valt moeilijk in een hokje te stoppen. Het is een roman, fictief zowel als historisch, het is deels autobiografisch en het belicht sociologische aspecten. Turashvili weet het boeiend te presenteren al mis je als lezer soms wel wat diepgang.
May 28, 2017
90იანები ელექტროშოკივით მოქმედებს, საქართველო vs. ნიდერლანდები კონტრასტივითაა. ბევრი მინიშნებაა წიგნში, გვიყვარს ქართველებს მოხსენიება :) დაგვინდო ავტორმა, ბოლომდე ვერ მოგვახალა
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 16, 2018
ძლივს გავედი ბოლოში... თუ ტურაშვილის რომელიმე ინტერვიუ გინახავთ ან სხვა წიგნი წაგიკითხავთ აქაც ზუუუსტად იგივეა..
ისეევ იგივე, საბჭოთა კავშირში ეს არ იყო ის არ იყო, 90 იანებში ყველაფერი ცუდად იყო, ბევრი ხალხი უსამართლოდ დაიხოცა... ღიპიანი ცუდი ლოთი ბიძიები უსაზღვრო სადღეგრძელოებით და შეუგნებელი ქცევებით.. ჰოლანდია კაია, ამსტერდამი მთლად უკეთესი..
ფრჩხილებმა ნერვები დამაწყვიტა, ფრჩხილი თუ არ არის ორ მძიმეს შორის მოქცეული სიტყვებია, ან ერთი და იგივე კავშირების (მაგალითად: სინამდვილეში კი, ან ახლა კი, ან ალბათ ახლა) უსაზღვრო გამოყენება ცალკე ნერვებს მიშლის.
მთხრობელ და ტექსილზე მყოფ გოგოს საუბრის მანერას შორის განსხვავება არ არის, შინაარსით უნდა მიხვდე: ქართველ კაცებს თუ ლანძღავს ის გოგოა, მაკაზე თუ ლაპარაკობს - მწერალი.
სხვა წიგნებში იუმორი მაინც იყო ცოტა მეტი. :(
ისეევ იგივე, საბჭოთა კავშირში ეს არ იყო ის არ იყო, 90 იანებში ყველაფერი ცუდად იყო, ბევრი ხალხი უსამართლოდ დაიხოცა... ღიპიანი ცუდი ლოთი ბიძიები უსაზღვრო სადღეგრძელოებით და შეუგნებელი ქცევებით.. ჰოლანდია კაია, ამსტერდამი მთლად უკეთესი..
ფრჩხილებმა ნერვები დამაწყვიტა, ფრჩხილი თუ არ არის ორ მძიმეს შორის მოქცეული სიტყვებია, ან ერთი და იგივე კავშირების (მაგალითად: სინამდვილეში კი, ან ახლა კი, ან ალბათ ახლა) უსაზღვრო გამოყენება ცალკე ნერვებს მიშლის.
მთხრობელ და ტექსილზე მყოფ გოგოს საუბრის მანერას შორის განსხვავება არ არის, შინაარსით უნდა მიხვდე: ქართველ კაცებს თუ ლანძღავს ის გოგოა, მაკაზე თუ ლაპარაკობს - მწერალი.
სხვა წიგნებში იუმორი მაინც იყო ცოტა მეტი. :(
October 15, 2017
მევასება ტურაშვილი ❤️
ისტორიულ და რეალურ ფაქტებზე ისეთი იუმორით წერს, ხშირად ხარხარებ. 😃
არც ეს წიგნია გამონაკლისი. ბევრი გავიგე ამსტერდამზე, ქართველების აჯანყებაზე ტექსელში, ბაბუამისზე და ბევრ სხვა რამეზეც. 😃
ერთადერთი რაც დიდად არ მომეწონა ალბათ უფრო, მწერლის გამოგონილი (?) პერსონაჟი ქალია, რომელიც საქართველოდან ჰოლანდიაში/ტექსილში ჯანმრთელობის პრობლემების და საქართველოს აუტანლობის გამო წავიდა და მთელი წიგნის განმავლობაში თავისთან ეპატიჟება მწერალს. და ეს ურთიერთ წერილები სექსზე მეზედმეტა. 😃
ისტორიულ და რეალურ ფაქტებზე ისეთი იუმორით წერს, ხშირად ხარხარებ. 😃
არც ეს წიგნია გამონაკლისი. ბევრი გავიგე ამსტერდამზე, ქართველების აჯანყებაზე ტექსელში, ბაბუამისზე და ბევრ სხვა რამეზეც. 😃
ერთადერთი რაც დიდად არ მომეწონა ალბათ უფრო, მწერლის გამოგონილი (?) პერსონაჟი ქალია, რომელიც საქართველოდან ჰოლანდიაში/ტექსილში ჯანმრთელობის პრობლემების და საქართველოს აუტანლობის გამო წავიდა და მთელი წიგნის განმავლობაში თავისთან ეპატიჟება მწერალს. და ეს ურთიერთ წერილები სექსზე მეზედმეტა. 😃
July 30, 2020
Ვერ ვიტყვი რო ცუდი წიგნია, კითხვის დროს ასე ნაღდად არც ერთხელ მიფიქრია.
Მეორე მსოფლიო ომის დროს კუნძულ Ტექსელზე ფაშიტი გერმანელების წინააღმდეგ ქართველების მიერ მოყობილი ამბოხი, ტურაშვილის ბაბუის ჰოლანდიური ამბების ძიების მცდელობა და ქართველი გოგონას წერილები - წიგნში ეს სამი ხაზი ერთმანეთს რიგ რიგობით ენაცვლება.
Შიგა და შიგ გამორეულია შედარების მცდელობები ჩვენსა და ჰოლანდიელებს შორის. Უფრო სწორად მნიშვნელოვანი განმასხვავებლები, რომელთა გამოც ისინი ჰოლანდიელები არიან და შესანიშნავ ნიდერლანდების სამეფოში ცხოვრობენ, ჩვენგან განსხვავებით ))
Წერილებს რაც შეეხება, შეგნებჟლად არაფერს ვამბობ 🤐 😉
Მეორე მსოფლიო ომის დროს კუნძულ Ტექსელზე ფაშიტი გერმანელების წინააღმდეგ ქართველების მიერ მოყობილი ამბოხი, ტურაშვილის ბაბუის ჰოლანდიური ამბების ძიების მცდელობა და ქართველი გოგონას წერილები - წიგნში ეს სამი ხაზი ერთმანეთს რიგ რიგობით ენაცვლება.
Შიგა და შიგ გამორეულია შედარების მცდელობები ჩვენსა და ჰოლანდიელებს შორის. Უფრო სწორად მნიშვნელოვანი განმასხვავებლები, რომელთა გამოც ისინი ჰოლანდიელები არიან და შესანიშნავ ნიდერლანდების სამეფოში ცხოვრობენ, ჩვენგან განსხვავებით ))
Წერილებს რაც შეეხება, შეგნებჟლად არაფერს ვამბობ 🤐 😉
May 31, 2018
წიგნი ამსტერდამში წასვლამდე დავიწყე და ჩამოსვლისკენ დავამთავრე. მომეწონა, თუმცა ვერ ვიტყვი რომ ექსკლუზიურად ამსტერდამია მთავარი თემა. მომწონს ტურაშვილის სტილი დააკავშიროს მოგონებები, ხანდახან მწვავედ, ხანდახან ისე, გაკვრით.ტექსელის ისტორია რაღაც განსაკუთრებულად გიზიდავს და გაინტერესებს. ბევრი კითხვა უპსუხოდაც რჩება... მოვითხოვ გაგრძელებას! 😉
December 24, 2017
Good job Dato!
December 7, 2019
ამსტერდამში წასვლას, იმ ჩუმი წვიმის მოსმენასა და ზღვიდან წამოსული სუფთა ჰაერის ხარბად ჩასუნთქვას რომ მოგანდომებს ისეთი წიგნია❤️
ამ წიგნმა ტურაშვილი შემაყვარა❤️❤️❤️
ამ წიგნმა ტურაშვილი შემაყვარა❤️❤️❤️
July 1, 2023
იმ გოგოს ძაან “ქრინჯობა” წერილები რო არა (რომელიც ნახევარი წიგნი იყო), შეიძლებოდა 3-ზეც გაექაჩა ;დ
August 10, 2021
Verhaal over een Georgische schrijver die tijd doorbrengt in Amsterdam en reflecteert over zijn afkomst en familie. Tussendoor krijgt hij brieven van een Georgische vrouw.
De beschouwingen over Amsterdam en de Nederlanders waren nogal oppervlakkig, de schrijfstijl was eenvoudig. Het boek ontroerde me niet.
Wat wel interessant was, waren de delen over de opstand op het eiland Texel in de tweede wereldoorlog waar ik nog niet veel over wist.
De beschouwingen over Amsterdam en de Nederlanders waren nogal oppervlakkig, de schrijfstijl was eenvoudig. Het boek ontroerde me niet.
Wat wel interessant was, waren de delen over de opstand op het eiland Texel in de tweede wereldoorlog waar ik nog niet veel over wist.
August 10, 2021
3,5. Mooi geschreven.
June 9, 2022
Սա այն գրքերի շարքից է, երբ սկիզբն ու ընթացքը հետաքրքիր են, իսկ ավարտը՝ տաղտուկ։
November 14, 2022
ერთი დიდი ბჟუტურია
Displaying 1 - 17 of 17 reviews