„არასერიოზული კაცი“ – ამ სათაურითაა ცნობილი საინტერესო, დასამახსოვრებელი ფილმი. სურათი თუმცა კამერულია და სოციალური ასპექტი წინა პლანზე არ არის წამოწეული, მთავარი პერსონაჟების, მამა-შვილის ცხოვრების კიბეზე ჩამოქვეითება, ფილმის საერთო ფონი, სწორედ ჩვენი ყოფის მოუწყობლობასა და სიდუხჭირეზე მიუთითებს. მაგრამ ეს არ არის მთავარი. მთავარი და აღსანიშნავია ამ პერსონაჟების დაუვიწყარი მომხიბლაობა, მათი ირონიული, ხშირად ხუმრობანარევი, თითქოს აგდებულიც კი, მაგრამ ყოველთვის სითბოთი, ყურადღებითა და თანალმობით გამსჭვალული დამოკიდებულება ადამიანების მიმართ. აღსანიშნავია როგორც სცენარის, ასევე ფილმის სადა, მიმზიდველი, ხშირად ნახევარ ტონებით აღბეჭდილი სტილი. ბევრ რამეს მაყურებელი თავად უნდა მიხვდეს, ჩაწვდეს არსებობის თავსა და ბოლოს. და ეს საინტერესო და ღირებულია.
a well-known Georgian writer and scriptwriter, Erlom Akhvlediani graduated from Tbilisi State University in the faculty of history in 1957 and passed higher educational courses at the All-Union State Institute of Cinematography in Moscow. During 1962-1999 he wrote the scenarios for nineteen well-known films and starred in four movies. From 1965 to 1992 he was a member of the Scenario Comittee of Kartuli Pilmi (Georgian Film) Studio. Akhvlediani played a major part in Georgian intellectual life as a writer of film scripts. But along with his extremely successful career in screenwriting Erlom Akhvlediani authored three novels and numerous short stories, which already are regarded as Georgian Classic. His works are translated and published in English, German, Russian, Armenian, Czech, Hungarian and Arabic. Erlom Akhvlediani received the USSR State Prize and several literary prizes, the Literary Award SABA for the Best Novel of 2011 among them.
LITERARY PRIZES AND AWARDS
Literary award SABA 2011 in category the best novel for Mosquito in the City USSR State Prize for Artistic Work
დაამთავრა თსუ-ის ისტორიის ფაკულტეტი (1957), უმაღლესი სასცენარო კურსები გაიარა მოსკოვში (1964). იყო კულტურის ძეგლთა დაცვის საზოგადოების ინსპექტორი (1959-60), საქართველოს ტელე-რადიოკომიტეტის მხატვრული ტელეფილმების სტუდიის უფროსი რედაქტორი (1967-68), „ქართულ ფილმთან“ არსებული მწერალთა შემოქმედებითი გაერთიანების წევრი (1971-72), სატელევიზიო ფილმების სტუდიის უფროსი რედაქტორი (1979-87), თსთი სასცენარო ჯგუფის პედაგოგ-ხელმძღვანელი (1982-87, 1995-99), არის ავტორი წიგნებისა „ზარმაცი თაგუნას ამბავი“, „ვანო და ნიკო“. მისი ნაწარმოებები თარგმნილია და გამოქვეყნებულია რუსულ, სომხურ, ჩეხურ, გერმანულ,უნგრულ და არაბულ ენებზე. არის სსრკ პრემიების ლაურეატი.
გამოცემული წიგნები:
ზარმაცი თაგუნას ამბავი (1971) ვანო და ნიკო ზარმაცი თაგუნას ამბავი და სხვა მოთხრობები, გამომცემლობა "Link", ილუსტრაციები კოტე სულაბერიძისა, 2007 კოღო ქალაქში გამომცემლობა "სიესტა"
ფილმი არის ალბათ ერთ–ერთი საუკეთესო თავის ჟანრში და შესაბამისად სცენარიც (რომელიც ფილმს ერთი–ერთში მიჰყვება, ან პირიქით) მშვენივრად იკითხება.. თუმცა გია ფერაძე მაინც სულ სხვაა და მის გარეშე უბრალოდ ნორმალურად ვერ აღიქვამ თუნდაც პირველწყაროს..
"არასერიოზული კაცი" ხომ თავისთავად არაჩვეულებრივია, თავისი ტრაგიკომიკური შინაარსითა და მსუბუქი თხრობის სტილით, მაგრამ აუცილებად იმსახურებს აღნიშვნას წიგნში შესული დანარჩენი ორი მცირე ზომის ნაწარმოებიც, როგორც ერთგვარი იგავი ჰუმანურობასა და სიკეთეზე. თუკი "არასერიოზული კაცი", მიუხედავად მისი სიმსუბუქისა, ძალიან ყოფით, რეალურ სამყაროს გვიხატავს, დანარჩენ ორ ნაწარმოებს ("ყველი და პური" და "ბაბუა და შვილიშვილი") ზღაპრის სამყაროში გადავყავართ, მოქნილი მეტყველებითა და კალამბურებით გვხიბლავს.