რძის ფქვილი „ნესტლესი“,ბენზინით მოძრავი ველოსიპედები,საღეჭი კამფეტი–„გუმმი პეპსინი“,ფხვნილი თმის და ბალნის მოსაცილებლად,საქალებო მაღაზია პორტუგალოვისა,სრულიად უშიშარი შვედური სპიჩკები,საკერავი მაშინები „ზინგერისა“,თუთიყუშები სტამბოლიდგან და ოქროს ფერი თევზები,ფრენა ჰაეროსტატით–მართალია,რეკლამამ ხასიათი იცვალა,მაგრამ საუკუნეზე მეტი ხნის წინ,რეკლამის დამკვეთები მედიას ისევე აქტიურად იყენებდნენ,როგორც დღეს.ამ წიგნში თავმოყრილი,დღევანდელი გადმოსახედიდან–თითქოს გულუბრყვილო სარეკლამო განცხადებები...
სახალისო საკითხავია :)) ზოგიერთი რეკლამას არ ველოდი. ასევე, წარმოუდგენლად მეჩვენება, რომ 1903 წელს ხალხი სეტყვის საწინააღმდეგო ჭურვებით და ზარბაზნებით ვაჭრობდა თბილისში. რამდენი უცხოელი და რამდენი უცხოური რეკლამა ხვდება ქართულ პრესაში. აშკარად იგრძნობა, რომ თბილისი ინტერნაციონალური ქალაქი და რეგიონული ცენტრი იყო, რაც ახლა ნამდვილად აღარ იგრძნობა არსად.